تلاش بازی سازان ایرانی در چنبره تحریم، فیلترینگ و بی ثباتی اقتصادی
به گزارش لباس دونی، یک بازی ساز، تحریم، فیلترینگ اینترنت، بی ثباتی اقتصادی و کمبود نیروی متخصص را به عنوان عوامل اصلی دشوارکننده مسیر بازی سازی در ایران مطرح کرد.
مهدی قناعت زاده بازی ساز در گفت و گو با گزارشگر مهر، اظهار داشت: هر شغلی طبیعتاً چالش های خاص خویش را دارد و هنگام شروع، همیشه کار ساده ای به نظر نمی رسد. در سالیان ابتدایی فعالیت ما زمانی که درحال یادگیری و کسب تجربه بودیم، بزرگ ترین مشکلی که با آن مواجه شدیم کمبود نیروهای متخصص در حوزه بازی سازی بود. از آنجاییکه در استان بوشهر فعالیت می کردیم، پیدا کردن افراد توانمند در این زمینه طی سالیان ۹۵ تا ۹۸ چالش بزرگی برای مان محسوب می شد. به مرور و بعد از تلاش فراوان توانستیم گروه خویش را تشکیل دهیم. اما با ایجاد تیم، چالش های جدیدی آغاز شدند که می توان گفت از آنجا مشکلات اصلی ما آغاز شد.
وی اضافه کرد: یکی از اصلی ترین مسائلی که با آن مواجه شدیم، تحریمها و فیلترینگ بود. این دو مورد تاثیر مستقیمی روی روند کاری ما گذاشتند. بخش عمده ای از فعالیت ما نیازمند استفاده از اینترنت و ابزارها یا نرم افزارهای خارجی است. اما به علت تحریمها نمی توانستیم به خیلی از سرویسهای مورد نیاز خود دسترسی داشته باشیم و مجبور بودیم راه های جایگزینی پیدا نماییم.
موضوعات اقتصادی روی فعالیت بازی سازان تاثیر می گذارد
این بازی ساز اظهار داشت: وقتی این مشکل به صورتی مدیریت می شد، مساله فیلترینگ و کندی اینترنت مجدداً کار را دشوار می کرد. علاوه بر این موارد، بحث اقتصادی هم بر فعالیت ما تاثیر گذار بوده است. عدم ثبات اقتصادی موجب شد تجهیزات مورد نیاز گران تر شوند و پرداخت حقوق و دستمزد نیروهای متخصص با افزایش قابل توجهی مواجه شود.
وی خاطرنشان کرد: در نهایت ترکیب عوامل مختلف نظیر تحریمها، فیلترینگ، بی ثباتی اقتصادی و دشواری یافتن نیروی انسانی، مراحل کاری ما را پیچیده تر کرد و شرایط را برای پیشرفت سخت تر کرد. این عوامل در سالیان اخیر فشار قابل توجهی بر فعالیت ما وارد کرده اند که همچنان چالش هایی ادامه دار باقیمانده اند.
قناعت زاده اظهار داشت: دسترسی های محدود به ابزارها و نرم افزارهای خارجی یکی از مشکلاتی است که بشدت بر کار ما تاثیر گذاشته است. خیلی از این نرم افزارها یا به خاطر تحریمها قابل دسترسی نیستند یا با محدودیت هایی مواجه اند. اگر این تحریمها رفع می شد، طبیعتاً شرایط خیلی بهتر می شد. حالا که نمی توانیم روی رفع تحریمها حساب نماییم، مساله دیگر اختلالات اینترنت است که اخیراً شدیدتر شده است.
وی اضافه کرد: این مورد خصوصاً برای تیمی مثل ما که بصورت پراکنده کار می نماییم، بیشتر دیده می شود. مثلا اعضای تیم که در شهر های مختلف هستند و با هم در ارتباط هستیم، ازاین رو گاهی هماهنگی و ارتباط دشوار می شود. برای خودم هم پیش آمده که به علت همین محدودیت ها مجبور شدم پروژه های سبک تر و کم ریسک تر را انتخاب کنم تا بتوان کارها را آسان تر و سریع تر به اتمام رساند.
پروژه های سنگین با امکانات موجود ریسک بالاتری دارند
این بازی ساز اظهار داشت: پروژه های سنگین با امکانات موجود ریسک بالاتری دارند و باتوجه به شرایط فعلی، ما توانایی پذیرش این ریسک ها را نداریم. درست است که ساخت پروژه های بزرگ و با کیفیت نیازمند صرف زمان و منابع بیشتری است، ولی شرایط حال حاضر اجازه نمی دهد به این سمت برویم. برخی تیم ها شاید توانایی یا دل و جرأت بیشتری برای پذیرش این ریسک ها داشته باشند، اما متاسفانه ما در سالیان اخیر ضربه های زیادی از این وضعیت خورده ایم و حالا محتاط تر عمل می نماییم. در نهایت تلاش کردیم پروژه هایی با پیچیدگی کمتر انتخاب نماییم و خوشبختانه تا هم اکنون نتیجه قابل قبولی گرفتیم. البته این چالش همچنان پابرجا می باشد و امیدوارم در آینده این مشکلات اساسی رفع شوند، هرچند که فعلا شرایط تغییر چندانی نکرده است.
وی تصریح کرد: تعدادی از همکارانم طی چند سال اخیر که در حوزه بازی سازی فعالیت می کردند، به علت این که نتیجه مطلوبی نگرفتند، مجبور شدند این حرفه را ترک کنند و شغل دیگری پیدا کنند. این قضیه برای خیلی ها در اطراف من صورت گرفت. اشخاصی که با من کار می کردند، وقتی با مشکلات این صنعت مواجه می شدند، مدتی می ماندند اما در نهایت کنار می کشیدند. حتی خودم هم گاهی تعجب می کنم که چه طور توانستم در این سال ها در این راه باقی بمانم.
قناعت زاده اظهار داشت: ما با یک گروه کوچک از دوستان همشهری مان کار می کردیم و روی پروژه ها وقت می گذاشتیم، ولی وقتی می دیدیم نتیجه ای حاصل نمی گردد، بعضی ها مجبور می شدند از شهر خودشان بروند و جای دیگری شغلی پیدا کنند. یکی از دوستانم هم همین وضعیت را داشت. او به شهر دیگر رفت و حالا در یک شرکت دیگر کار می کند. چون در شهرستان های کوچک شرکت های خصوصی در رابطه با نرم افزار و برنامه نویسی کمتر پیدا می شوند، بسیاری مجبور می شوند به شهر های دیگر مهاجرت کنند. این نوع مهاجرت شغلی در اطراف ما بسیار دیده می شود. افراد وقت شان را برای یکی دو سال در این صنعت صرف می کنند، اما گاهی هیچ تغییری اتفاق نمی افتد و حتی پس از آن زمان هم احتمال شکست بالاست.
بطور خلاصه اما با تشکیل تیم، چالش های جدیدی شروع شدند که میتوان گفت از آنجا مشکلات اصلی ما شروع شد. بطورمثال اعضاء تیم که در شهر های مختلف هستند و با هم در ارتباط هستیم، از این رو گاهی هماهنگی و ارتباط دشوار می شود. برای خودم هم پیش آمده که به سبب همین محدودیت ها مجبور شدم پروژه های سبک تر و کم ریسک تر را انتخاب کنم تا بتوان کارها را آسان تر و سریع تر به اتمام رساند.
منبع: لباس دونی
این مطلب لباسدونی را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب