در مراسم سالگرد قتل داریوش مهرجویی و همسرش چه گذشت ؟

دادخواهی باردیگر در سالگرد شب هولناک سینمای ایران

دادخواهی باردیگر در سالگرد شب هولناک سینمای ایران

به گزارش لباس دونی، دادخواهی سرنوشت پرونده قتل داریوش مهرجویی و همسرش و پیشنهاد تاسیس جایزه ای به نام این سینماگر همچون درخواست های سینماگران در نخستین مراسم سالگرد قتل این دو هنرمند بود.


کارگردانان سینمای ایران از نسل های مختلف در شامگاه ۲۲ مهر ماه گرد هم آمدند تا در نخستین سالروز قتل داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی فر، یاد این دو سینماگر را گرامی بدارند و باردیگر بر مجازات عاملان قتل این دو هنرمند تاکید کنند.


به گزارش خبرنگار ایسنا، این مراسم به همت کانون کارگردانان سینمای ایران در سالن فرهنگسرای نیاوران برگزار شد و اجرای آنرا اصغر نعیمی کارگردان و منتقد سینما برعهده داشت.
او مراسم را این گونه آغاز کرد: سلام به روح پاک داریوش مهرجویی و همسرش که بی گناه سلاخی شدند و به قتل رسیدند.
وی تصریح کرد: امروز یک سال از این جنایت می گذرد و طعم تلخ این جنایت همچنان با ماست. فقدان داریوش مهرجویی نقطه پایانی بر سینمای اجتماعی و اندیشمند ایران شده است.
اصغر نعیمی تصریح کرد: هنوز این پرونده ( قتل داریوش مهرجویی ) باز است و برای ما این پرسش وجود دارد که چرا سرنوشت این پرونده اینقدر به کندی پیش می رود؟
در ادامه محسن امیر یوسفی رئیس کانون کارگردانان سخنانش را در چارچوب یادداشتی بیان کرد.
«بنام خدای هامون
خانم ها آقایان سلام
از تشریف فرمائی تک تک شما دوستان و سروران گرامی سپاسگزارم و حضورتون را در مراسم امشب خیر مقدم عرض می کنم.
امشب مراسم یادبودی برای سالگرد درگذشت که نه، قتل استاد داریوش مهرجوئی و همسرشان وحیده محمدی فر برگزار می نماییم.

من از نسلی هستم که در نوجوانی با اجاره نشینها و هامون خندیدیم و ترسیدیم و عاشق شدیم و سینمادوست.
در جوانی با سینمای متفکر و متفاوت او بزرگ شدیم و سینماگر و چند دهه شاهد فیلمهای خلاقانه، فیلسوفانه و شوخ طبعانه استاد بودیم
ولی هیچ گاه فکر نمی کردم در چنین شبی خبر هولناک را بشنوم که سراسیمه به قتلگاه شان رفته و شاهد هول انگیزترین صحنه عمرم باشم.
امشب شب هول است، شب جنایتی بزرگ در تاریخ سینمای ایران، شبی که فیلمساز فیلسوف سینمای ایران به همراه همسرش در باغ محبوبشان سلاخی شدند.
ما امشب پس از یکسال گرد هم آمدیم تا یاد این دو عزیز دوست داشتنی را گرامی داریم.
سخن کوتاه می کنم چون مشتاق شنیدن سخنان دوستان و همکاران سینماگر، خانواده آقای مهرجویی عزیز و خانم محمدی فر گرامی هستم.
در آخر فقط امید دارم، آمران و عاملان قتل این دو عزیز هر چه زودتر معرفی و به دست عدالت سپرده شوند.»

در ادامه پیام ویدیویی مسعود کیمیایی کارگردان سرشناس سینمای ایران که نتوانست در مراسم شرکت کند، قرائت شد.
وی در این پیام این تعبیر را به کار برد که« داریوش مظلوم مرده است و هیچ جوابی برای مرگش نیامده و خود سینمای ما هم مظلوم مرده است.»
کیمیایی در بخشی از این پیام اظهار داشت: چگونه می توان در رابطه با رفتن جسم مهرجویی حرف زد. آن چه می ماند آثارش است. هر وقت دلتنگ میشوم یکی از فیلم هایش را می بینم. تحملش سخت، حتی تحمل کردنش هم اجازه می خواهد.
مگر من که اینجا هستم، زنده ام ! آیا سینما زنده است ؟ هنرها متوقف نمی شوند ولی ادامه دارند اما در اینجا دارند تعطیل می شوند.
من از سن و سال فریادهایم گذشته است، فکری بشود. مرگ جسم، مرگ هستی یک هنرمند نیست و هنرمند هست. سپهر داریوش از یاد نرفتنی است.



سپس از بهمن فرمان آرا کارگردان و تهیه کننده سرشناس سینمای ایران بعنوان یکی از تهیه کنندگان «دایره مینا» دعوت شد که روی صحنه بیاید.
کارگردان «خانه روی اب» سخنانش را این گونه آغاز کرد: باورم نمی شود که یک سال قبل و هنوز زخم جنایت، جوابی پیدا نکرده است.
او با اشاره به رفاقت ۵۰ ساله اش با داریوش مهرجویی از مقطعی یاد کرد که فیلم «دایره مینا» را ساخته بودند و در مقطعی توقیف شد.

فرمان آرا در قسمت دیگری از سخنانش اظهار داشت: داریوش آدم استثنایی بود. رشته اش فلسفه بود. من نمی توانم تصور کنم این قتل به این وحشتناکی اتفاق افتاده باشد و نتوانیم در رابطه با اش حرف بزنیم. داریوش مهرجویی و همسرش سلاخی شدند و از ما دعوت به سکوت می کنید!
این کارگردان همینطور مرگ پوراحمد را هم مبهم دانست و سخنانش را این گونه به پایان برد: داریوش همیشه در ذهن من است و متشکرم که آمدید.

سپس از سیروس الوند کارگردان سینما دعوت شد که یاد داریوش مهرجویی را گرامی بدارد.
این کارگردان که در زمینه مطبوعات هم فعال بوده است، تصریح کرد: نخستین نفری بودم که وقتی مهرجویی از خارج آمد، با او مصاحبه کردم. لهجه خارجی داشت اما می خواست یک فیلم ایرانی بسازد و یکی از مهم ترین فیلمهای تاریخ سینما را به نام «گاو» ساخت.
او خاطرنشان کرد: ما به او مدیون هستیم. اساسا فیلم «گاو» توسط روحانیون غبرقابل نمایش تشخیص داده شد. ولی موضع گیری امام خمینی (ره) سبب شد آن فیلم به نمایش دربیاید. پس مهرجویی و اثری که ساخت سبب شد، سینمای ایران ادامه پیدا کند.

گوهر خیراندیش بازیگر فیلم «بانو» اظهار داشت: سینماگرانی که نیستند، همه تا همیشه حضور دارند و نمی توان محوشان کرد.
او سپس متن رضا صائمی (منتقد) را در رابطه با سالگرد قتل مهرجویی و همسرش خواند.
گوهر خیراندیش با اشاره به مرگ برخی هنرمندان دیگر همچون هنرمندانی که به سبب کرونا و نرسیدن واکسن از دنیا رفتند، اظهار داشت: گویا جان انسان ارزشی ندارد. حتی جان کارگران معدن هم بی ارزش بود.( با اشاره به حادثه ای که چند وقت قبل در طبس افتاد)

در ادامه مراسم سروش صحت کارگردان و فیلمنامه نویس سخنانش را این گونه آغاز کرد: خیلی مفتخرم و خجالت زده چون کوچک تر از آن هستم که در رابطه با مهرجویی حرف بزنم. وقتی فیلم «هامون» را دیدم، دیوانه شدم. فورا باردیگر بلیت گرفتم و رفتم داخل سینما.
من پیش از این فیلم؛ خسرو شکیبایی، بیتا فرهی و سرشار را نمی شناختم و پس از آن شناختم. آقای مهرجویی از این مدل معرفی ها کم نداشتند.
او با اشاره به فیلمهای مهرجویی اظهار داشت: اتفاق عجیب و غریبی که در فیلمهای ایشان می افتد، بد جوری زندگی وجود دارد که داخل وجودمون می رود.
صحت با بیان اینکه« آقای مهرجویی، سعدی سینمای ایران است» سخنانش را این گونه به پایان برد: چگونه مهرجویی سال ۶۸ «هامون» را ساخته است که هنوز شکیبایی و فرهی معروف نشده بودند؟! شاید هم اکنون هم بشود، اگر بگذارند.


در ادامه از محمد مهدی عسگرپور، مدیرعامل خانه هنرمندان و رئیس هیات مدیره خانه سینما هم دعوت شد تا سخنرانی کند.
عسگرپور در پاسخ به سوالاتی در رابطه با سرنوشت پرونده قتل داریوش مهرجویی اظهار داشت: همچنان این قتل مبهم است و زوایای پنهانی دارد. تلاش کردند ما را روشن کنند اما روشن نشدیم. تلخ ترین اتفاق رقم خورده است و سرنوشت این پرونده همچنان مبهم است.
او سخنانش را با تأکید بر نقش بی بدیل مهرجویی در پیکره تاریخ سینمای ایران ادامه داد و خاطرنشان کرد: برخی افراد هستند که در دوره پیش از خود هم تأثیر داشتند و نقش کلیدی تاریخی دارند.
این نقش کلیدی تاریخی در اختیار معدود افراد است که در مورد آقای مهرجویی هم صدق می کند. تعداد معدود سینماگران ما نقش کلیدی در معرفی سینمای ایران به جهان داشتند و اگر این چند نفر نبودند، این معرفی اتفاق نمی افتاد.
او افزود: در مستندی دیدم ایشان، بگونه ای از حیثیت سینمای ایران دفاع می کند که تنها خصوصیت منحصر به فرد ایشان بود.
عسگرپور تصریح کرد: وظیفه ماست که نسل جدید را متوجه نماییم که اگر نبود این نوع معرفی کردن ها، سینمای ایران به اینجا نمی رسید.
او خاطرنشان کرد: بخش امیدوارانه سینما را باید حفظ نماییم چون اگر حفظ نکنیم، تلخی ها ما را با خودشان می برند.


پرویز شهبازی کارگردان نفس عمیق هم تصریح کرد: در عین حال که دشوار می باشد به خاطر پیچیدگی آثار آقای مهرجویی در رابطه با آنها صحبت نماییم. آسان هم هست، چون شما بهتر از بنده، آنها را می شناسید.
وی تصریح کرد: من خودم با اجاره نشین ها با سینمای مهرجویی آشنا شدم. گاو و دایره مینا را قبلاً در تلویزیون دیده بودم اما سازنده اش را نمی شناختم.
شهبازی اظهار داشت: سینما را از مهرجویی یاد گرفتیم. سینمای آقای مهرجویی انسان مدار بود و دغدغه انسان مدرن را داشت. ایشان دغدغه انسان معاصر را داشت و برای آزادی انسان فیلم ساخت.
او در آخر اظهار داشت: داریوش مهرجویی را قبل تر، با سانسور آثارش کشته بودند. سانسور، روح فیلم سازان را می کشد.

سپس یادداشت فریدون جیرانی کارگردان سینما که نتوانسته بود، در مراسم حاضر شود، قرائت شد.
این کارگردان در نوشتارش با اشاره به مستند مهرجویی در گام مینور که آخرین تصویر از این فیلم ساز است به مقاطع مختلفی که آثار مهرجویی گرفتار توقیف شد، اشاره نمود.


کیانوش عیاری کارگردان هم که نتوانست در مراسم حاضر شود، نوشته کوتاهی را در جهت ماندگاری آثار مهرجویی نوشته بود که در مراسم قرائت شد.


محمد علی سجادی کارگردان هم در سخنانی اظهار داشت: متاسفم که در سالگرد قتل آقای مهرجویی باید صحبت کنم.
او با اشاره به آثار مهرجویی تصریح کرد که
آقای مهرجویی تمام آثارش از عقل به جنون و برعکس نوسان دارد. فیلمهای را با عقل ساخته است و این خصوصیت اش از آثارش بیرون نمی زند.
او بر ابهام زدایی از پرونده قتل داریوش مهرجویی تصریح کرد و اظهار داشت: من در تمام این مدت به تصویر دختر آقای مهرجویی که تصویر تلخ کشته شدن پدر و مادرش جلوی چشمم است، فکر می کنم. او باید خواسته یا ناخواسته این تصویر را با خود حمل کند.

سجادی سخنانش را این گونه به پایان برد: ای مرگ بیا که زندگی ما را کشت.
علیرضا داودنژاد کارگردان هم یک پیام ویدیویی به مراسم فرستاد.
وی در این پیام تصریح کرد که مهرجویی بزرگ، آدمیزاد را دوست داشت. واقعا یک انسان دوست، اصیل و واقعی بود.
او پرسوناژها را هر کدام مثل یک ساز می دید که با یک چیدمان ماهرانه انگار یک اثر هنری می ساختند. او خودش بود، عین خودش یک موجود فردیت یافته و آدم های که فردیت زنده و خلاق دارند، معمولاً در محاصره سازمان ها هستند.
داودنژاد در قسمتی دیگر از پیامش از قتل داریوش مهرجویی اظهار تأسف کرد و اظهار داشت: این روایت قتل برای من مبهم است اما یک مبحث را مطمئن هستم. او یک گنجی برای سینمای ایران به ارث گذاشت. با هر فیلمی که ساخت، سطح همه رشته های هنری را ارتقا داد. او سینمای ایران را اعتلا داد.
او در انتها پیامش پیشنهاد نمود که اصناف مختلف سینمایی بنیاد جایزه داریوش مهرجویی را تاسیس کنند و هر سال به چند فیلم جایزه بدهند. جایزه به فیلمهای که گرمای زندگی انسانی هستند.
روحش شاد! مردی که به سینمای ایران روح داد.»




شهرام مکری کارگردان سینما هم نوشتاری را خواند.
پیام صوتی مریم مهرجویی دختر داریوش مهرجویی هم پخش گردید.


مینا بزرگمهر خواهرزاده داریوش مهرجویی هم تصریح کرد که چه خوب امثال داریوش مهرجویی در این مملکت ماندند و «پری» و «هامون» را ساخت و برای نسل ما میراثی باقی گذاشتند که چون ریشه دارد، برای همیشه باقی می ماند.

مجید برزگر کارگردان هم در سخنانی اظهار داشت: آقای مهرجویی در دوران حیاتشان شانس داشتند که دیده بشوند. کارنامه درخشان ایشان خصوصاً در قسمت آموزشی بی انتها است.

وی افزود: هر چه برای مدارس سینمایی نیاز داریم، در آثار ایشان هست.
او تصریح کرد: ۲۲ مهر عزای ملی سینمای ایران است و نباید دادخواهی این پرونده قتل را فراموش نماییم و در عین حال همچنان حال زندگی موجود در فیلم های مهرجویی را فراموش نمی نماییم و سرزندگی، راه و مسیر ایشان را ادامه می دهیم.

ابوالحسن داودی کارگردان هم با ابراز خرسندی از حضور نسل های مختلف سینماگران در این برنامه؛ از شانسی سخن اظهار داشت که در دهه ۶۰ داشته است.
او از هم نشینی با داریوش مهرجویی اظهار داشت که در اتاق تدوین فنی با هم داشتند چون تدوین گر فیلم هایشان یک نفر بود.
داودی در قسمت دیگری از سخنانش با اشاره به شعار وفاق ملی که اینروزها از جانب مسئولان مطرح می شود خطاب به آنان اظهار داشت: ما یک جامعه سینمایی داشتیم که چهار دهه پر افتخار را طی کرده برای خود ایران و در این چهار دهه بیشترین اعتبار را در سطح جهان برای کشور داشته است.
نکته من اینست که روشن شدن ابعاد قتل داریوش مهرجویی و مرگ پوراحمد در این مقطع حساس سیاسی اجتماعی برای خود مسؤلان هم باید مهم باشد تا شکاف بین هنرمندان و مسئولان بیشتر نشود.


نورا هاشمی، مائده طهماسبی، سیروس الوند، مجید برزگر، سروش صحت، شهرام مکری، جعفر صانعی مقدم، عباس یاری، محمد متوسلانی، محمد علی سجادی، نادر مقدس، پرویز شهبازی، فریده سپاه منصور، عسگرپور، منوچهر شاهسواری، غلامرضاذموسوی و.... از حاضران در این مراسم بودند.

پخش صحنه های از فیلمهای داریوش مهرجویی همچون بخش های دیگر این مراسم بود و در پایان فیلم «دایره مینا» پخش گردید.




منبع:

1403/07/23
08:46:13
5.0 / 5
353
تگهای خبر: آموزش , اثر هنری , هنر , هنرمند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)

تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
لطفا شما هم نظر دهید
= ۴ بعلاوه ۳
لباس دونی