چرا رونالدو سوار خودرو های خودش نمی شود؟
لباس دونی: خیلی از عاشقان خودرو حاضرند برای چند دقیقه رانندگی با یک ابرخودرو، کارهای زیادی انجام دهند؛ با این وجود، کریستیانو رونالدو صاحب یکی از گران ترین گاراژهای شخصی جهان، تقریباً پشت فرمان هیچ کدام از ابرخودروهایش نمی نشیند!
امیرمسعود عابدین: کریستیانو رونالدو تقریباً به هر چیز لوکسی که بخواهید دسترسی دارد؛ خانه هایی در چند کشور، یک هواپیمای شخصی و مهم تر از همه، گنجینه ای از خودرو های میلیون دلاری که هر کلکسیونر جدی حاضر است برای به دست آوردن یکی از آنها سال ها تلاش کند. اما برعکس تصور عمومی، این ستاره فوتبال نه فقط شیفته رانندگی با این خودرو ها نیست، بلکه آنها را عملاً کنار گذاشته است!
این نگاه سرد و حسابگرانه به چیزی که بسیاری آنرا «عشق» می دانند، در سالیان اخیر بحث زیادی به دنبال داشته است؛ به ویژه وقتی که رونالدو در گفت و گویی با پیرس مورگان، از فلسفه عجیب خود در قبال این ناوگان گران قیمت پرده برداشت.
وقتی ابرخودرو تبدیل به قاب هنری می شود
رونالدو در مصاحبه اش جمله ای اظهار داشت که خیلی از هواداران خودرو هنوز با آن کنار نیامده اند: «سه هفته پیش یک ماشین خریدم. این خودرو برای کلکسیون است. مثل این است که یک قاب بخری؛ قرار نیست با آن رانندگی کنم.»
این نگاه، دنیای او را از دنیای یک علاقه مند واقعی جدا می کند. برای بسیاری، یک پورشه توربو S یا یک فراری GTO چیزی است که باید رانده و حس شود. اما برای رونالدو، خودرو ها بیشتر شبیه دارایی هایی هستند که باید سالم و بدون کیلومتر اضافه محفوظ بمانند. او حتی در جایی اظهار داشت که نمی داند دقیقا چند خودرو دارد؛ «حدود ۴۰ تا یا شاید بیشتر». وقتی به مادرید برگشته، حتی زحمت نکشیده که ببیند آنها هنوز سر جایشان هستند یا نه.
گویی قسمتی از بی تفاوتی او از همین جا می آید: وقتی ثروت از حدی بگذرد، حتی گران ترین چیزها هم می توانند بسادگی از اولویت ذهن کنار گذاشته شوند.
کاربرد عجیب خودرو ها برای رونالدو اگر فهرستی از خودرو های رونالدو تهیه نماییم، شبیه گنجینه ای از کمیاب ترین و هیجان انگیزترین ماشین های عصر مدرن می شود، اما تقریباً هیچ کدامشان حرکت نمی کنند.
پورشه ۹۱۱ توربو S که بسیاری آنرا کامل ترین خودروی اسپرت جهان می دانند، برای رانندگی تولید شده، نه محبوس شدن در گاراژ. اما در مجموعه رونالدو، حکم سرمایه را دارد. رولزرویس کالینان جهت زندگی روزمره طراحی شده؛ ولی نسخه سفید درخشان رونالدو، بیشتر در پس زمینه تصاویر خانوادگی دیده می شود تا خیابان.
بوگاتی شیرون، با ۱۴۷۹ اسب بخار و شتابی که قوانین فیزیک را زیر سؤال می برد، برای تجربه ساخته شده؛ اما در گاراژ CR۷، بیشتر شبیه یک شیء در موزه است.
برابوس G۶۵ با موتور V۱۲ و ۹۰۰ اسب بخار، ماشینی نیست که بتوان با آرامش از کنارش گذشت؛ اما ظاهرا رونالدو این کار را بدون تردید انجام می دهد.
مک لارن سنا که تنها ۷۵ دستگاه از آن در جهان موجود است، برای پیست و آدرنالین ساخته شده؛ اما در گاراژ رونالدو، بیشتر یک تابلوی هنری است.
فراری ۵۹۹GTO، فراری ۱۲ سیلندر افسانه ای که قیمتش هر سال بالاتر می رود، درنظر رونالدو نه یک غرش V۱۲، بلکه یک دارایی قابل نقد شدن است.
و البته فراری مونزا SP۱، یک موشک تک سرنشین ۱٫۶ میلیون دلاری که نیاز به کلاه ایمنی دارد؛ به ندرت حتی نور روز را می بیند.
در سمت دیگر طیف، شورلت کامارو ZL۱ دنده دستی قرار دارد؛ ماشینی که خیلی از جوان های عاشق خودرو آرزو دارند یک دفعه هم آنرا برانند. اما رونالدو شاید حتی یادش هم نیفتد که یکی از آنها را دارد.
کلکسیونر یا سرمایه گذار؟ رونالدو در قسمتی از مصاحبه اش اظهار داشت: «برای من، خودرو ها دیگر یک اشتیاق نیستند.» همین جمله به تنهایی می تواند کل داستان را توضیح دهد.
برای او، خودرو ها مانند NFT یا میم کوین هستند؛ دارایی هایی لوکس که ارزششان ممکنست بالا برود. اما برای هواداران واقعی خودرو، این نگاه چیزی بین غم و شوخی است؛ این که یکی از هیجان انگیزترین گاراژهای جهان فقط برای حفظ ارزش وجود داشته باشد، نه برای لذت.
شاید همین جا تضادی شکل می گیرد؛ رونالدو یکی از بزرگ ترین فوتبالیست های تاریخ است، اما وقتی پای خودرو می رسد، بیشتر شبیه یک سرمایه گذار بی احساس رفتار می کند تا عاشق سرعت.
منبع: hotcars
این مطلب لباسدونی را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب