نویسنده كتاب سبزه كشمیر :
كتابی كه روای مهر مادری با ریشه های چندهزار ساله است
به گزارش لباس دونی نویسنده کتاب «سبزه کشمیر ما»، اظهار داشت: این کتاب روایت گر مهر مادری با ریشه های چندهزار ساله است و مخاطب را به جادوی عشق می برد که هر دم به گوشه ای از تاریخ فرا می خواند.
مهراب رجبی ایران شناس، رئیس بنیاد البرز شناسی، دیپلمات و رایزن فرهنگی پیشین ایران در کشورهای افغانستان، عراق، پاکستان و نویسنده حدود ۱۲ کتاب همچون مسافر نیویورک، مجموعه کتاب های البرزنامه، نوبت بغداد، میراب است. وی از نویسندگانی است که نگاهی مردم شناسناسانه، جامعه شناسانه و طبیعت گرا به روایت دارد و از بستر یک اثر ادبی به تحلیل تاریخ، اجتماع و آداب و رسوم جاری می پردازد. رجبی که دل در گرو درخت و طبیعت دارد، تاریخ معاصر را از دریچه عرفان، عشق ایرانی و دلبستگی به طبیعت در آینه «سبزه کشمیر ما» تازه ترین اثرش که بتازگی توسط انتشارات آبتین رسانه هنر انتشار یافته است، روایت کرده است.
این اثر که با نگارشی بدیع و زبانی روان و دلنشین از گذر ایام به تحلیل تاریخ معاصر می پردازد همچون درخت سرو کشمیر ریشه در تاریخ چند هزار ساله ایران دارد و مخاطب را به جادوی عشق هر دم به گوشه ای از تاریخ فرا می خواند.
رجبی در همین راستا در گفت و گو با ایرنا به تشریح وجه تسمیه سبز کشمیر ما و تشریح چگونگی نگارش این کتاب پرداخته است که در سطرهای آتی به آن اشاره خواهد شد.
- آقای رجبی در ابتدا لطفا از فلسفه نام گذاری و وجه تسمیه سبز کشمیر ما بفرمایید
کش و کاش به مفهوم خانه، آشیانه، کاشانه و همین طور بغل و آغوش است. کاشان، کاشونه و کاشانک ریشه در این معنا دارند. مر و مر (به فتح و کسر میم و سکون ر) که گاه به صورت های مهر و مار و میر نیز تلفظ می شوند، به مفهوم مادر است، بر این اساس، کاشمر، کشمر، کاشمیر و کشمیر، به مفهوم آشیانه ( و آغوش ) پر مهر مادر است.
پیش نماز بگذرد سرو روان و گویدم/ قبله اهل دل منم، سهو نماز می کنی
بنا بر این در این روزگار ماتم زده و در جهانی غم اندود و اقلیمی دودآلود که تصور می شود بیش از هر زمان دیگر به تقویت حس نوستالژی و شرح زلف خم اندر خم جانان نیاز باشد، سبزه کشمیر ( خاطرات دوران کودکی و نوجوانی ) علاوه بر آنکه تداعی کننده موسیقی که قسمتی از رویدادهای دوره کودکی من را تشکیل می داد، است و شادی و شادمانی را به همراه دارد، بیان کننده آن حس لطیف و یاد آور کانون گرم خانه و آغوش مهربانانه و نرم مادرم نیز است.
این شرح بی نهایت کز زلف یار گفتند/ حرفی است از هزاران، کان در عبارت آمد
- البته گویا سبزه کشمیر از ریشه های اسطوره ای و تاریخی نیز برخوردارست ؛ در این خصوص نیز توضیحاتی بفرمایید.
کش البته به مفهوم خوب و خوش و زیبا نیز است، از شهر کش- که به آن شهر سبز- نیز گفته می شود و در فرارودان، در نزدیکی سمرقند قرار دارد با عنوان شهر نغز و زیبا و شهر نکو رویان نیز یاد شده است. آنگونه که در اساطیر آمده است، نهال سرو کاشمر را که ترکه ای از درخت طوبی است، حضرت زرتشت از بهشت به ارمغان آورد تا به این وسیله و بوسیله این معجزه، ارتباط و اتصال ایرانیان ( و اهل زمین ) به بهشت را فراهم آورده است.
کنون جمله این پند من بشنوید/ پیاده سوی سرو کشمر روید
بدین سان نهال نیایش، سرو همیشه سبز و بالنده، درخت دانایی، سرو بهشت که برگ و بارش، پند و خرد هست، نماد خردورزی و باروری و پایداری ایرانیان شد و همین طور نشانه و نمایه سرشت و سرنوشت ساکنان ایرانشهر.
همه برگ او پند و بارش خرد/ کسی کز چو او برخورد، کی مرد
این نشان جاودان در همه امور ایرانیان حضوری چشم گیر دارد. یکی از وجوه حضور پر نور این سمبل بهشتی را در نخل گردانی و پیکر گردانی در نقاط مختلف ایران خصوصا در نواحی مرکزی و مناطق کویری ایران می توان مشاهده کرد. از سوگ سیاوش تا واقعه عاشورا و شهادت امام حسین ( ع ) و همراهانش... سیاوش و علی اکبر ( ع ) و سرو را که جملگی نماد آزادگی و بی گناهی و خوش اندامی هستند، افراسیاب و شمر و متوکل که نماد شرارت و ظلمت و ظلم هستند، به شهادت می رسانند.
چرا کش نخوانی نهال بهشت/ که چون سرو کشمر، به گیتی که کشت
وقتی کودک بودم در مراسم تعزیه خوانی، امام خوان، حضرت علی اکبر را به سرو تشبیه کرده، زبان حال آقا امام حسین (ع) را بر نعش جوان سروقدش اینطور بیان می کرد.
ای روح تو، باغ لاله زارم/ ای قد تو، سرو جویبارم
داستان تلخ اقدام نفرت آمیز متوکل عباسی و فرمان به قطعه قطعه کردن سرو کاشمر و حدودا همزمان دستور به تخریب بارگاه حضرت ابا عبدالله( ع) از طرف این خلیفه سنگدل نیز که هر دو حرکت، تلاشی بیهوده برای نادیده انگاشتن فرهنگ و ایمان و ضربه زدن به تاریخ و تمدن و تفکر و علایق ایرانیان است، نشانی دیگر از نقش پر رمز و راز سرو (درخت) در زندگی ایرانیان است. پس از این واقعه هولناک، جقه بوته، سرو سر خمیده ( و شاید به نشانه احترام و خشوع و خدمت، سرو دست به کمر ) نماد ایران گشت.
به سرو گفت کسی میوه ای نمیاری/ جواب داد، که آزادگان تهیدست اند
سرو کاشمر، سبزه کشمیر که ریشه در بهشت و ساقه در سدره المنتهی آسمان دارد، همین طور پیوندی اسطوره ای لطیفی با انواع درختان سرو در سراسر جهان دارد از کاج کریسمس گرفته تا سرو شیراز و تا ارس البرز...
ای سرو بلند قامت دوست/ وه وه که شمایلت چه نیکوست
- در آخر اگر سخنی با علاقه مندان به مطالعه دارید بفرمایید؟
گمان می کنم این مقدار، بس باشد تا زمانی دیگر و رمز گشایی دگر بار، با این بیت مولانا که سرو و سخاوت و بهشت را سفارش می کند، شما ارجمندان را به خدا می سپارم.
این سخا شاخی است از سرو بهشت: / وای آنکس، کو چنین سروی بهشت.
منبع: لباس دونی
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب