درجا زدن صنعت پوشاک کمتر از یک درصد دغدغه لباس ایرانی دارند
به گزارش لباس دونی، یک فعال حوزه حجاب اظهار داشت: از یک سو واردات برخی دستگاههای تخصصی با محدودیت مواجه می باشد و از طرفی، فناوری داخلی هنوز به سطح مطلوب نرسیده است. در چنین شرایطی، صنعت پوشاک درجا می زند.
زینب دولتی فعال فرهنگی حوزه حجاب در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به استفاده از عناصر فرهنگی و هنری در طراحی لباس های تولید اظهار داشت: نمی توان گفت کاملا به این مورد بی توجهی شده است. بعضی از کسب وکارها و برندهای طراحی لباس، به شکل جدی به این مساله می پردازند، اما هنوز جای کار بسیار زیادی وجود دارد. بعنوان مثال، اگر حدود ۱۰۰ هزار فعال در حوزه پوشاک در کشور داشته باشیم، شاید تنها ۲۰۰ نفر از آنها دغدغه استفاده از مؤلفه های فرهنگی را داشته باشند. این نسبت بسیار محدود است.
*رسانه تخصصی حوزه پوشاک نداریم
وی در جواب این پرسش که چرا اغلب فعالان حوزه پوشاک از عناصر فرهنگی استفاده نمی کنند، اظهار داشت: مساله اینجاست که به جز بحث حمایت های مالی و اقتصادی، یک نکته کلیدی وجود دارد و آن ضعف رسانه ای در حوزه پوشاک است. ما در کشور رسانه تخصصی برای این حوزه نداریم؛ رسانه ای که بتواند ترندسازی داخلی انجام دهد. درحالی که کشورهایی مانند کره و ترکیه از راه سریال ها و رسانه های خود به شکل مؤثر مدسازی می کنند. در ایران، تنها در قسمت محدودی از سریال های شبکه خانگی شاهد چنین نگاهی هستیم، اما هنوز به نقطه مطلوب نرسیده ایم.
فعال صنفی حوزه حجاب با اشاره تاثیر نبود رسانه تخصصی بر تولید انبوه پوشاک اظهار داشت: وقتی رسانه ای برای ترندسازی بومی وجود نداشته باشد، تولیدکنندگان انبوه بسمت الگوهای جهانی می روند بدون آن که بومی سازی انجام دهند. در نتیجه، محصولات شان را بر مبنای ترندهای جهانی طراحی و عرضه می کنند. این ضعف رسانه ای یکی از علل اصلی کم رنگی عناصر فرهنگی در صنعت پوشاک ایران است.
وی اضافه کرد: هرچند برخی برندهای ایرانی به استفاده از مؤلفه های فرهنگی در طراحی لباس توجه دارند، اما این روند هنوز فراگیر نشده است. ضعف رسانه ای و نبود ترندسازی بومی از مهم ترین عوامل کمرنگ بودن این عناصر در صنعت پوشاک کشور محسوب می شوند.
دولتی اظهار داشت: اگر ضعف رسانه ای حل شود و بتوانیم با پشتیبانی از طراحان خلاق، خروجی کار آنها را پررنگ نماییم، تولیدکنندگان انبوه هم بسمت الگوبرداری از طرح های داخلی سوق پیدا خواهند کرد، نه صرفا تقلید از ترندهای جهانی. این روند نیازمند موج سازی رسانه ای و معرفی موفقیت های طراحی بومی به جامعه است.
*برخی طراح ها را نمی شود عیناً استفاده کرد
تولیدکننده محصولات حجاب در جواب این پرسش که آیا میتوان از لباس اقوام مختلف ایران در طراحی پوشاک شهری استفاده کرد، اظهار داشت: مساله این نیست که لباس اقوام را عیناً در شهرها استفاده نمائیم، بلکه باید از نقوش، رودوزی ها و موتیف های آنها الهام بگیریم و به روز نماییم. بعنوان مثال، یک دامن پرچین با رنگ های شاد شمال ایران امکان دارد جهت زندگی روزمره شهری کاربردی نباشد، اما میتوان با الهام از طرح های آن، محصولی مدرن و متناسب با کلان شهرها طراحی کرد.
این تولیدکننده محصولات حجاب اظهار داشت: متاسفانه برخی تولیدکنندگان به جای الهام گیری خلاقانه، المان های فرهنگی مثل نقوش تخت جمشید را به شکل مستقیم و بدون پردازش روی لباس می آورند. این شیوه نه تنها طراحی محسوب نمی گردد، بلکه قابلیت استفاده در زندگی مدرن را ندارد.
وی اضافه کرد: نیاز است سطح دانش تولیدکنندگان ارتقا یابد تا بتوانند از عناصر بومی به شکل هوشمندانه در طراحی های مدرن بهره گیرند. این مهارت باید به شکل گسترده آموزش داده شود تا صنعت پوشاک ایران به جای تقلید، بسمت خلق آثار اصیل و کاربردی حرکت نماید.
دولتی اظهار داشت: حل سه عامل کلیدی «ضعف رسانه ای»، «حمایت ناکافی از طراحان خلاق» و «الگوبرداری سطحی از فرهنگ بومی» می تواند صنعت پوشاک ایران را از تقلید صرف از ترندهای جهانی بسمت تولید طرح های اصیل و مدرن سوق دهد.
فعال فرهنگی حوزه حجاب با اشاره به عدم ارتباط مؤثر بین نهادهای آموزشی و صنعت اظهار داشت: ما با یک حلقه مفقوده جدی در حلقه های واسط مواجهیم. دانشگاه ها سبک خاصی را آموزش می دهند، صنعت نیازهای دیگری دارد، اما سازوکار مناسبی برای ارتباط این دو وجود ندارد.
وی اضافه کرد: احتیاج به نهادهای واسطی مانند شتاب دهنده ها، خانه های خلاق و انجمن های تخصصی احساس می شود که بتوانند هم سطح دانش را ارتقا دهند و هم پیوند بین طراحان و صنعتگران را تقویت نمایند.
این تولیدکننده با تکیه بر نقش محوری رسانه ها اظهار داشت: حمایت های بالادستی برای ایجاد رسانه تخصصی پوشاک ضروری می باشد. این فقط محدود به فعالیتهای خودجوش در فضای مجازی نیست، بلکه احتیاج به یک اکوسیستم هماهنگ دارد که همه اجزا به شکل موازی پیش بروند.
وی به چالش های عملیاتی استفاده از عناصر فرهنگی در تولید انبوه اشاره نمود و اظهار داشت: مساله فقط انتخاب المان های فرهنگی نیست، بلکه چگونگی تبدیل آنها به طرح های قابل تولید انبوه است. بعنوان مثال، استفاده از خطاطی روی لباس نیازمند فناوری های چاپ یا بافت مناسب می باشد که باید در صنعت موجود باشد.
دولتی اظهار داشت: برای تحقق هدف تولید لباس های با هویت فرهنگی که هم اصیل باشند و هم فراگیر، احتیاج به یک برنامه ریزی جامع داریم که شامل پشتیبانی از نوآوری، توسعه فناوری های تولید و ایجاد شبکه های توزیع مناسب می شود.
وی اضافه کرد: کارشناسان و فعالان حوزه پوشاک اخطار می دهند که محدودیت های فناوری و نبود زیرساخت های لازم، عملا امکان تولید انبوه لباس های با هویت ایرانی را با چالش های جدی مواجه کرده است. وقتی نتوانیم دستگاههای پیشرفته مانند ماشین آلات بافت پارچه های خاص را وارد نماییم و توان داخلی هم برای ساخت آنها وجود نداشته باشد، تولیدکننده با بن بست مواجه می شود.
*درجا زدن صنعت پوشاک
دولتی اضافه کرد: برای تست بازار یک طرح جدید، مجبوریم پارچه را در خارج تولید نماییم که با هزینه های گمرکی و حمل و نقل همراه می باشد. این فرایند چنان هزینه بردار می شود که خیلی از تولیدکنندگان از خیر آن می گذرند. از یک سو واردات برخی دستگاههای تخصصی با محدودیت مواجه می باشد و از طرف دیگر، فناوری داخلی هنوز به سطح مطلوب نرسیده است. در چنین شرایطی، صنعت پوشاک درجا می زند.
وی با اشاره به فرایند طراحی لباس های الهام گرفته از معماری ایرانی اظهار داشت: برای احیای خطوط اصیل ایرانی در لباس یا باید پارچه اختصاصی تولید نماییم یا از روشهای فنی گران قیمت مانند گلدوزی استفاده نمائیم. هر دو روش، هزینه تولید را می افزایند و محصول نهائی از دسترس عموم خارج می شود.
این فعال صنفی با تکیه بر وجود نیروهای خلاق در صنعت پوشاک اظهار داشت: ما طراحان نخبه و خلاق زیادی داریم که مشتاق کار بر روی طرح های اصیل ایرانی هستند، اما در مرحله اجرا با دست بسته مواجه می شوند. اینجا دقیقا نقطه شکست اکوسیستم است.
وی اضافه کرد: همچون راهکارهای پیشنهادی میتوان به تسهیل واردات ماشین آلات تخصصی برای دوره گذار، پشتیبانی از پژوهش و توسعه فناوری های تولید پارچه در داخل، ایجاد صندوق های حمایتی برای تولید آزمایشی طرح های نوآورانه و توسعه همکاری بین المللی برای انتقال فناوری اشاره نمود.
این تولیدکننده با اشاره به تنوع قومیتی در ایران اظهار داشت: برخلاف کشورهایی مانند هند یا عربستان که دارای یک سبک غالب پوششی هستند، ایران با تنوع بالای قومیت ها و پوشش های محلی مواجه می باشد. این تنوع باآنکه غنای فرهنگی شمرده می شود، اما ایجاد یک هویت واحد پوششی را با چالش مواجه کرده است.
وی به سیستم برنامه ریزی مد در هند اشاره نمود و اظهار داشت: مراکزی مانند ان اف تی (NFT) هند با پشتوانه حاکمیتی، سه سال جلوتر را برنامه ریزی می کنند. آنها سالانه روی ۱۱ هزار ایده سرمایه گذاری می کنند که حدود ۴۷۰ مورد به نتیجه می رسد و چند مورد به برندهای جهانی تبدیل می شوند. این سطح از سرمایه گذاری نظام مند در صنایع خلاق ایران وجود ندارد.
*در الگوی پوشش نمی توانیم به وحدت برسیم
دولتی اظهار داشت: باآنکه در الگوی پوشش نمی توانیم به وحدت برسیم، اما می توانیم از عناصر بصری مشترک استفاده نمائیم که میتوان به نقوش و موتیف های اصیل ایرانی برگرفته از معماری، پارچه بافی و رودوزی های سنتی، رنگ های شناخته شده ایرانی در سطح بین المللی، تلفیق عناصر بومی با طراحی مدرن برای ایجاد محصولات کاربردی اشاره نمود.
وی اضافه کرد: خیلی از طراحان خلاق یا توان مالی لازم را ندارند، یا با محدودیت های زیرساختی مواجهند. نتیجه این می شود که طرح ها در مقیاس بسیار محدود (مزون های خاص) تولید می شوند، اصلاً به مرحله اجرا نمی رسند.
فعال فرهنگی حوزه حجاب اظهار داشت: ما درحال کوشش برای ایجاد مکانیزم هایی هستیم که بتوان از راه شبکه سازی، پشتیبانی از نخبگان و استفاده هوشمندانه از عناصر بصری مشترک، گامهای عملی بسمت تشکیل هویت پوششی ایرانی برداریم.
منبع: lebasdooni.ir
این مطلب لباسدونی را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب