می خواهند دیده شوند حتی اگر نظرها منفی باشد!
لباس دونی: «اگر در گذشته تصاویری از فعالیت بدنی خاص یك كودك چهار ساله را می دیدیم، برایمان عجیب بود. ولی الآن آنقدر تصاویر مشابه از كارهای خاص و عجیب می بینیم كه حیرت از انسان گرفته شده است. به نظر من وقتی حیرت از انسان گرفته می شود بسیاری از انگیزه های دیگر باز از او گرفته می شود. دیگر چیزی از بامداد تا شب او را به ذوق نمی آورد. همانند فردی می شود كه امكانات زیادی دارد و می تواند هر كاری كه دوست دارد انجام بدهد و به مرور زمان به روزمرگی می رسد.»
این جملات قسمتی از صحبت های كوروش ادیم، عكاس است كه درباره تعداد زیاد سلفی و عكس در گفت و گو با ایسنا بیان شده است.
همان گونه كه در مصاحبه های پیشین درباره بحث لطمه شناسی «سلفی» بیان شد، این دستاورد دنیای مدرن طرفداران زیادی در سراسر جهان دارد و انسان ها در طول زندگی روزمره خود تصاویر متفاوتی را در چارچوب سلفی از خود به ثبت می رسانند. بعضی از عكاسان معتقدند كه برخی از مردم علاقه مند هستند تا گزارشی روزانه از زندگی شان در فضای مجازی به اشتراك گذارند و یا علاقه دارند داشته های خودرا به رخ دیگران بكشند. در همین راستا نظر كوروش ادیم عكاس را جویا شدیم.
این عكاس به ایسنا می گوید كه خود او سلفی را تصاویر منانه می نامد. او معتقد می باشد غالب بودن خود عكاس بعنوان سوژه در تصاویر سلفی از جهات مختلف قابل بررسی است.
ادیم با اشاره به اینكه هر انسانی به سبب غرایز و امیالش، دوست دارد دیده شود، ادامه می دهد: گرایش آدم ها به دیده شدن همیشه در طول تاریخ بوده، اما در گذشته شرایط و بستر این امر همانند امروز فراهم نبوده است. ولی حالا هر كسی با هر پیشینه، اندوخته و در هر سطحی می تواند خودرا در كسری از ثانیه حتی به صورت زنده در فضاهای مجازی به نمایش بگذارد. درواقع با ورود تكنولوژی، فضا برای كسانی باز شد كه فكر می كنند می توانند بدون هیچ اندوخته قابل اشتراك گذاری هر لحظه ای از زندگی خودرا نشان دهند.
او تصریح می كند: سوای نكات منفی كه می توان به سلفی گرفتن نسبت داد، باید آنرا بعنوان یك قابلیت و قسمتی از امكانات زندگی مدرن در نظر گرفت. در واقع سلفی گرفتن بعنوان قسمتی از امكانات زندگی مدرن همانند زمانی است كه انسان با چهار پا سفر می كرد ولی حالا می تواند با كمك ماشین و یا هواپیما به سرعت سفر كند. البته از طرفی سلفی راهی سریع برای عكس گرفتن است. شاید كیفیت عكس گرفتن با دوربین اصلی موبایل یا دوربین حرفه ای را نداشته باشد ولی بسیاری از افراد این روش عكاسی را در شرایطی خاص به سبب سرعتی كه دارد، ترجیح می دهند.
این عكاس درباره دستاورد افراد از نمایش زندگی شان در فضای مجازی بسته به میزان اهمیتشان در جامعه، بیان می كند: افراد دارای درجات مختلفی از اهمیت هستند و هرچه كه مهم تر باشند تأثیر بیشتری خواهند داشت. با این وجود برخی افراد با وجود اینكه شاید تنها در حوزه خانواده و دوستانشان دارای اهمیت باشند اما از به نمایش گذاشتن زندگی خود به صورت آزادانه لذت می برند و این كار برایشان خوشایند است؛ بااینكه كه امكان دارد در نهایت هیچ دستاورد خاصی برایشان حاصل نشود.
او ادامه می دهد: با این وجود افرادی معتقدند كه انسان حتما نباید تأثیرگذاری خاصی داشته باشد تا مهم تلقی شود و به این طریق بتواند چیزی از خودرا به نمایش بگذارد. در كل نمی توان اظهار داشت كه سلفی گرفتن و اشتراك آن در فضای مجازی كار خوب یا بدی است؛ چونكه گاهی اوقات می تواند خوب باشد ضمن اینكه هر انسان سلیقه ای دارد. ولی خود من بعنوان یك عكاس و فردی پرسش گر سلفی برایم جذاب نیست و به یاد ندارم كه آخرین باری كه سلفی گرفتم كی بوده است؟ اگر بخواهم با كسی عكس بگیرم ترجیح می دهم دوربین را به فرد دیگری بسپارم و با دقت این كار را انجام دهم.
ادیم می گوید كه سلفی یك زیبایی شناسی دارد و زمانی كه فرد به لنز موبایل نزدیك می شود عكس می تواند حالت متفاوتی از زمانی كه عكس را فرد دیگری می گیرد، داشته باشد.
او با اشاره به اینكه انسان با سلفی گرفتن هر لحظه در حال اضافه كردن عكس به تصاویر تولیدی جهان است گرچه كه امكان دارد بسیاری از این تصاویر سودی نداشته باشند، اظهار می كند: بعنوان نمونه اگر هم اكنون به صفحه مرورگر اینستاگرام رجوع نماییم تصاویر زیادی از انسان های مختلف را در سراسر دنیا می بینیم گرچه كه مشخص نیست سود و فایده این عكس ها چیست؟ آیا این همه عكس دیدن ضرر ندارد و موجب خستگی ذهنی نمی شود؟
ادیم می گوید كه سلفی تقارن زیادی با تولید تصویر دارد، زمانی كه ما عكس ها را در حافظه گوشی خود داریم تنها آنها را تولید كرده ایم ولی زمانی كه عكس ها را در صفحات مجازی خود قرار می دهیم آنها را منتشر نموده ایم.
او اضافه می كند: سلفی از زمانی عنوان شد كه افراد توانستند آنرا در صفحات مجازی منتشر كنند. اینستاگرام هم امكان انتشار آنها را خیلی بیشتر كرد و تولید سلفی را دامن زد. هم اكنون در فضایی زندگی می نماییم كه شخصی مدام در حال عمومی شدن است. افراد می خواهند دیده شوند حتی اگر در معرض قضاوت دیگران قرار بگیرند و این قضاوت ها درست نباشد و اعتماد به نفس آنها را پایین بیاورد.
این عكاس با تاكید بر روی این امر كه تصویر زیاد تازگی و حیرت را از انسان گرفته، ادامه می دهد: آیا دیدن این همه تصویر ملال ناشی از تكرار را به وجود نمی آورد؟ اگر انسان عكس زیاد ببیند فرق آن با زمانی كه تعداد كمی عكس ببیند چه می تواند باشد؟ یا فرقش با زمانی كه نه زیاد ببیند نه كم چیست؟ همه این موارد قابل بررسی است. به نظر من تصویر زیاد موجب خستگی می شود و ملال می آورد.
از او درباره جایگاه «سلفی» در هنر سوال می نماییم. پاسخ می دهد: هنر یك بستر گشوده است و برای خلاقیت در آن نمی توان محدوده ای قائل شد. امكان دارد كسانی پیدا شوند كه بتوانند با سلفی هنر بیافرینند و اثری دارای كیفیت زیبایی شناسانه خلق كنند. امكان اینكه سلفی هم در هنر جا داده شود وجود دارد. اگر سلفی با خلاقیت و اندیشه همراه باشد در فضای عكاسانه یك هنرمند هم نمایش می شود.
منبع: لباس دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب