انتشارات کوچکی که خانه برندگان نوبل است
به گزارش لباس دونی، انتشارات فیتزکارالدو هنوز ۱۰ ساله نشده است و تنها ۶ کارمند تمام وقت دارد اما از زمان تأسیس، سه نفر از نویسندگان آن برنده جایزه نوبل ادبیات شده اند.
به گزارش لباس دونی به نقل از ایسنا، هنگامی که «ژاک تستارد» در سال ۲۰۱۴ شرکت انتشاراتی خویش را راه اندازی نمود، نامی را را برگزید که نشان دهنده یک تلاش دیوانه وار باشد. او نام انتشارات نوپای خویش را «فیتزکارالدو» گذاشت که اشاره ای به فیلم «ورنر هرتزوگ» در سال ۱۹۸۲ دارد که در آن فردی می خواهد یک قایق بخار ۳۲۰ تنی را بر فراز تپه ای در وسط جنگل های بارانی آمازون ببرد.
تنها بعد از هشت سال، این تلاش به طرز شگفت انگیزی به بار نشسته و «فیتزکارالدو» به یکی از پرمخاطب ترین مؤسسات انتشاراتی بریتانیا تبدیل گشته که بعنوان مهم ترین انتشارات انگلیسی زبان برای برنده های جایزه نوبل شهرت یافته است. «آنی ارنو» نویسنده فرانسوی که هفته گذشته برنده جایزه نوبل ادبیات ۲۰۲۲ شد، بعد از «اولگا توکارچوک» از لهستان در سال ۲۰۱۹ و «سوتلانا الکسیویچ» روزنامه نگار و نویسنده بلاروسی در سال ۲۰۱۵، سومین نویسنده برنده نوبل ادبیات است که این انتشارات ناشر رسمی آثارش به زبان انگلیسی است.
این ناشر بریتانیایی در سال ۲۰۱۰، ناشر آثار «یون فوسه» نویسنده و نمایشنامه نویس نروژی هم بود که مرتباً در بین شانس های دریافت نوبل ادبیات قرار دارد. «فیتزکالردو» همینطور ناشر یکی از کتاب های نوشته «الفریده یلینک» است، باآنکه وی در سال ۲۰۰۴، یک دهه پیش از تاسیس این انتشارات، جایزه نوبل دریافت کرده بود.
آثار این انتشارات در خارج از محدوده جایزه نوبل هم حضور درخشانی دارند و از سال ۲۰۱۷، ده ها کتاب این انتشارات همچون «فصل توفان» نوشته «فرناندا ملکور» و «به یاد خاطره» اثر «ماریا استپانوا» نامزد جایزه بین المللی بوکر، یکی از برجسته ترین جوایز در حوزه ادبیات ترجمه شده اند و در سال ۲۰۱۸، «پروازها» نوشته «اولگا توکارچوک» این عنوان را به دست آورد.
یک روز بعد از معرفی «آنی ارنو» بعنوان برنده نوبل ۲۰۲۲، مدیر این انتشارات دستور چاپ مجدد ۶۵ هزار نسخه از کتاب هایش را داده است تا همگام با افزایش تقاضای ناشی از کسب نوبل باشد. این رقم برای انشتاراتی این چنین بسیار چشم گیر است، چونکه آنها در تمام طول سال ۲۰۲۱ حدود ۱۳۵ هزار جلد کتاب در تمام عناوین فروخته بودند.
«ژاک تستارد» مدیر این مؤسسه نشر که دفتر یک اتاقه آن در جنوب لندن قرار دارد، می گوید که اگر مردم انتشارات «فیتزکارالدو» را خانه ی نوبل خطاب کنند، به نظر او «بسیار احمقانه» است؛ چونکه این طور نیست که آنها یک استراتژی برای تلاش و پیروزی در جایزه نوبل داشته باشند و سلیقه او به صورت اتفاقی با اعظای آکادمی سوئد که هر ساله برنده جایزه نوبل ادبیات را تعیین می کنند، همسو می شود.
با این وجود، فعالان ادبی بریتانیا می گویند که موفقیت این انتشارات تنها با شانس قابل توضیح نیست. «پل کیگان»، سردبیر سابق «پنگوئن کلاسیک» که نخستین کار انتشاراتی خویش را در سال ۲۰۱۲ در نشریه ای به نام «ناتینگ هیل» به «تستارد» داد، می گوید که خیلی از افراد در صنعت انتشارات بریتانیا از موفقیت «فیتزکارالدو» گیج شده اند. اما «کیگان» تاکید می کند این حقیقت که «تستارد» داستان هایی را به زبان های فرانسوی و اسپانیایی و همینطور به زبان انگلیسی می خواند، او را قادر ساخته تا نویسندگانی را شناسایی کند که امکان دارد از قلم سایر ویراستاران در دنیای انتشارات بریتانیا بیفتند.
«گبی وود» مدیر بنیاد جایزه بوکر در اینباره می گوید: «تصور می کنم ناشران دیگر نسبت به فیتزکارالدو حسادت خاصی دارند. چیزی که ژاک دارد اینست که حس می کند دنیا (ادبیات غیرانگلیسی زبان) می تواند کارهای مهمی برای شما به ارمغان بیاورد و این امر او را در صنعت انتشاراتی با نگرشی تا حدی رقت انگیز نسبت به داستان هایی غیر انگلیسی زبان، برجسته کرد. در سال ۲۰۱۸، تنها حدود ۶ درصد از داستان های انتشار یافته در بریتانیا و ایرلند از زبان دیگری ترجمه شده بود.
«تستارد» که در فرانسه متولد شده اما در انگلستان و ایرلند تحصیل کرده، بعنوان دانشجوی دانشگاه آکسفورد، در راه تحصیل در مقطع دکتری رشته تاریخ بوده اما نظرش تغییر می کند و در ابتدا برای چند ماه در نشریه ساندی تایمز لندن مشغول به کار می شود ولی او جاه طلبی های بزرگ تری در سر داشت و در فوریه ۲۰۱۴ در حالی انتشارات «فیتزکارالدو» را تاسیس کرد و از یکی از اعضای خانواده اش برای تا دو سال اجاره و انشتار حداقل ۱۰ کتاب، پول قرض کرد.
او می گوید از همان ابتدا چشم اندازش این بوده که نیمی از لیست کتاب های انتشار یافته ترجمه شده باشد و از آثار رادیکال و معاصر باشد که با گذر از مرزهای فُرم، ژانرهایی مانند خاطره و داستان نویسی را با هم درآمیزد و در نهایت نخستین کتاب انتشارات فیتزکارالدو کتاب «منطقه» اثر «ماتیاس اینارد» بود، رمان ۵۲۱ صفحه ای به شیوه جریان سیال ذهن که کل آن در یک جمله گفته شده بود و باوجود ظاهر چالش برانگیزش، به شدت درگیرکننده بود.
روش های «تستارد» برای کشف و به دست آوردن آثار چندان منحصر به فرد نبوده و طبق گفته خودش از ویراستاران مؤسسات انتشاراتی در سرتاسر اروپا و آمریکا و همینطور از مترجمان و نویسندگانی که به آنها اعتماد دارد راهنمایی دریافت کرده است. با این وجود، او از این نگرش در بین اغلب ناشران بریتانیایی و آمریکایی سود می برد که معتقدند داستان خارجی بسیار گران و انتشار آن دشوار است. وی در سال ۲۰۱۴ و در جریان نمایشگاه کتاب فرانکفورت عنوان نمود زمانی که حق انتشار نسخه انگلیسی زبان کتاب «زمان دست دوم» نوشته «سوتلانا الکسیویچ» (تاریخ شفاهی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی) را کسب کرده، از اینکه این کتاب را پیش از این هیچ ناشری قبول نکرده شگفت زده شده است؛ چون که این کتاب قبل از آن صدها هزار نسخه در فرانسه فروخته بود. مدیر آثار «الکسیویچ» در ابتدا پیشنهاد «تستارد» را نمی پذیرد؛ چون که انتشارات فیتزکارالدو در آن زمان تنها دو کتاب منتشر نموده بود اما با پیدا نشدن هیچ ناشر دیگری سرانجام رضایت می دهد.
همه رمان های این انتشارات دارای جلد ساده ای هستند که عنوان و نام نویسنده با متن سفید روی پس زمینه آبی نوشته شده است. عناوین غیرداستانی آن دارای جلدهای سفید با متن آبی هستند. «تستارد» می گوید که این طراحی تحت تاثیر کتاب های ناشران اروپایی انتشارات گالیمار در فرانسه قرار گرفته است که ظاهری مینیمالیستی مشابه دارند و حس وحدت بین عناوین چاپ شده را ایجاد می کنند.
خیلی از عناوین برنام ریزی شده برای چاپ در این انتشارات، کتاب های جدیدی از نویسندگانی هستند که قبلا هم آثارشان از راه این انتشارات عرضه شده است. فیتزکارالدو حق نشر هشت عنوان از آثار «آنی ارنو» را در اختیار دارد و مدیر این موسسه کوچک انتشاراتی اعتقاد دارد تعهد به پیروی از نویسندگان بدون توجه به آنچه آنها تولید می کنند، راه دیگری است که او را در صنعت انتشارات بریتانیا برجسته کرده است.
منبع: lebasdooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب