نیکنام حسینی پور خداحافظی کرد
به گزارش لباس دونی در مراسمی که به مناسبت جشن تولد هنرمندان پیشکسوت متولد آبان ماه برگزار شد، از تغییر مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت خبر دادند.
به گزارش لباس دونی به نقل از ایسنا، سیدعباس عظیمی که تا سال ۹۸ مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت بود، بار دیگر با تغییر معاونت هنری به این موسسه بازمی گردد.
در مراسم جشن تولد هنرمندان متولد آبان ماه که یکشنبه ـ ۲۳ آبان ـ در باغ زیبا برگزار شد، نیک نام حسینی پور از موسسه هنرمندان پیشکسوت خداحافظی کرد.
در این مراسم محمود شالویی (سرپرست معاونت هنری)، نیکنام حسینی پور (مدیرعامل فعلی موسسه هنرمندان پیشکسوت) و عباس عظیمی حضور داشتند.
نیکنام حسینی پور همینطور در متنی که بعد از اعلام خبر خداحافظی از موسسه هنرمندان پیشکسوت نوشت، آورده است:
«هر که شد محرمِ دل، در حرم یار بماند
وان که این کار ندانست در انکار بماند»
گردرسرت هوای وصال است حافظا
باید که خاک درگه اهل هنر شوی
هنر دل نواز است و روح پرور، و هنرمند چشمه زلال جوشانی است که دریچه ای از نشاط و شعف را به هستی می گشاید. از این منظر میتوان هنر را دروازه‌ی تمدن بشر و شُکوهِ خلاقیت و آفرینش نامید. هنرمندان در هر زمان و دوره ای، بخشی از تاریخ و تمدن ایران زمین را ورق زده اند و تورّق این تاریخِ سرشارِ آفرینش و زیبایی، چشمان تیزبین هر نظاره گری را به منظره هایی بکر و چشم نواز جلب و جذب می کند. ذهن و زبان این مفاخرانِ قبیله‌ی احساس و پیشقراولانِ قافله‌ی دانش، لبریزِ اندیشه های نابی است که هر کدام به نوبه‌ی خود خاستگاه لطافت و ظرافت اند.
ایران مهدِ بالنده‌ی فرهنگ و هنر سهمی شایان در بنیان های تمدن بشری داشته ودارد. آسمان بلند فرهنگ و هنر ایران زمین همواره پرستاره بوده و فروغ فرهنگ فرزانگی ایرانی ها هماره دل و دیده‌ی جهانیان را روشنی و گرمی بخشیده است. هنرمندان پیشکسوت همچون سرمایه های اجتماعی هستند که دانش، بینش و مهارت آنها آمیخته با تجربه های گرانسنگی شده که می تواند چراغ راهِ آیندگان و علاقه مندان عرصه های هنری باشد. حضور و تنفس این روسفیدان موسپید در جامعه، به واسطه‌ی یادگارهای ماندگارشان، سرشار انگیزه و انرژی برای نسل هایی است که پابه پای آثارشان بالیده و خاطرات خوشی را در ذهن وضمیرمردمان این دیارحک کرده اند.
پیشکسوتان هنرمند؛ آیینه‌ی تمام نمای تفکر و فضل و هنر این جامعه هستند و باید بیشتر از پیش به حرمت شان اندیشید و به احترام آنها کلاه از سر برداشت. این قشر حساس و ظریف سال ها با عشق و علاقه در ساحت هنر قدم زده و شاهکارهایی بی نظیررا رقم زده اند. روزی که به این مکان مقدس آمدم عزمم را جزم کردم که در حد توان و وسع مجموعه، خدمتگزار صادقی برای شان باشم تا در این بازه‌ی زمانی عمرشان همچون دوران شکوه و هنرمندی شان، احساس کمبود نکنند و بدانند در همه حال به یادشان هستیم. فرصتی فراهم گردید تا خدمتگزار این گوهرهای ناب باشم و از آنان بیاموزم. در این مجموعه، تلاش من و همکارانم مصروف بر این شد که تکریم و کرامت این فرهیختگان را سرلوحه‌ی کار خویش قرار دهیم. خدمتی که نه یک وظیفه‌ی اداری بلکه عملی اخلاقی طبق توصیه‌ی دین مبین اسلام بوده و بدون هیچ پیش داوری وتبعیضی. همواره شیوه‌ی کاری ام را بر خرد جمعی قرار دادم چونکه همچنان هم معتقدم کار هنری یک کار جمعی و گروهی است و با تجمیع فکرهای مختلف میتوان به مسیر واحدی رسید.
خرسندم از این که سالهای متمادی از عمرم را در خدمت رسانی به قشر فرهیخته‌ی جامعه یعنی اهالی فرهنگ و هنر و اندیشه سپری کردم. خدای را شاکرم که در مدت حضوردر مؤسسه‌ی هنرمندان پیشکسوت، همچون دیگر مراکز فرهنگی، تمام تلاشم معطوف به این بود که یار شاطر باشم نه بار خاطر. همانطور که در روز اول گفتم پیشکسوتان خردمندان جامعه هستند، امروز و در این مجال هم معتقدم انسان های شایسته ای که عنوان پیشکسوت را یدک می کِشند سرشار از تجارب نابی اند که اگر از آنان بی بهره بمانیم گرفتار خسران شده ایم. تجربیات هنری و فرهنگی ارزشمندی که باید ضمن ثبت آنها، به نسل جوان هم انتقال داده شوند تا پیشینه‌ی درخشان خویش را فراموش نکنند. ما باید میراث بانان خوبی برای آنها باشیم و در پاسداشت شان بیشتر از پیش بکوشیم. چونکه در همین مدت کوتاه می دیدم که بعضاً میراث معنوی و مادی برخی از این خردمندان گرفتار چه مشکلاتی می گردند. باید از این سرمایه های انباشته شده و میراث ملی و میهنی برای آیندگان مراقبت شود.
مایه‌ی فخر و مباهات من و همکارانم این است که خالصانه و خاضعانه در خدمت نسلی بودیم که لحظه لحظه‌ی عمرمان با هنرآفرینی شان خاطره داریم. وزنه های وزین فرهنگ، ادب، هنر، اندیشه و معرفت ایران اسلامی که با استفاده از ذهن خلاق خود آثاری آفریدند که در خاطرِ خاطره ها ماندگار شد. آثاری که خود بخشی از تاریخ فرهنگی ایران را می سازند و میراث گرانبهایی برای آیندگان محسوب می شوند. اما یک نکته در این زمان ذهن من را به خودش مشغول کرده است و آن چگونگی حفظ و حراست از میراث معنوی و مادی هنرمندان و شیوه‌ی انتقال آن به نسل آینده است. این عزیزان بخشی از تاریخ پرافتخار ایران اسلامی هستند که هنرشان را در جهت فرهنگ و آیین این مملکت جاودانه کردند. کمترین کاری که می توانیم در حق شان انجام دهیم این است که آثارشان حفظ شوند و تجربیات ارزشمندشان نسل به نسل منتقل شود. پیشنهادم هنوز هم همین است که هنرمندان و خردمندان در زمان حیات خود دست نوشته ها و اسناد تاریخی یا آثاری که کمتر به آنها پرداخته شده را به آرشیو ملی ایران اهدا کنند که چنین گنجینه هایی به سادگی از دست نروند.
با تمام وجود به خانه ای پا گذاشتم که جای جایش سرشار خاطره هاست، مؤسسه ای که نامهای بزرگی بر سطر سطر دفترش خودنمایی می کرد و با خودم عهد کردم که همواره حامی صاحبان خانه ای باشم که هریک ستاره ای درخشان بر تارک تابناک فرهنگ و هنر این مرز و بوم اند. اما کرونا، این بیماری منحوس، فرصت های گرانبهایی را از دست مان ربود؛ همانگونه که تعدادی هنرمند بزرگ عضو مؤسسه و مایه‌ی فخر هنر ایران را از ما گرفت و هنوز در غم وفراقشان ماتمزده هستیم. هنرمندانی که هر کدام در صنف و رسته‌ی هنری خود از قله های رفیع دانش و هنر و اندیشه بودند و می توانستیم سال ها از داشته ها و آموخته های شان بهره ببریم که افسوس کرونا امان نداد و از بین ما پر کشیدند. امروز جای شان در عرصه‌ی هنر ایران خالی است هرچند که خاطره‌ی هنرمندی شان را هیچ گاه فراموش نمی نماییم. برنامه های متفاوتی در جهت توجه به هنرمندان پیشکسوت تدارک دیده بودیم که تقارن شیوع بیماری کرونا در کشور، اجرای بعضی از آنها را به تعویق انداخت.
به هر حال، تقدیر بر این بود که امروز و در این جمع از مؤسسه ای جدا شوم که سرشار مهر و هنرمندی بود. خوشحالم که تمام تلاشم را به کار بستم تا ادای دین کنم به ساحت فرهنگ و هنر کشورمان. دوستان زیادی در این زمان یار و یاورم بودند که از تک تک آنان سپاسگزارم. از اعتماد وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی جناب آقای دکتر صالحی، جناب آقای دکتر حسینی معاونت هنری سابق و جناب آقای دکتر شالویی سرپرست معاونت هنری، هیات امنا و هیات مدیره مؤسسه تشکر و قدردانی می کنم. لطف و همکاری هنرمندان، هنردوستان، ارباب جراید، اصحاب رسانه، خانواده‌ی بزرگ این مؤسسه وهمکاران پرکار را ارج می نهم که خالصانه وبا حسن خلق پای کار بودند و در جهت دستیابی به اهداف مؤسسه یاریگرم بودند و فعالیتهای مؤسسه را نشر و گسترش دادند.
به قول شاعر
به حسن خلق توان کرد صید اهل نظر
به دام ودانه نگیرند مرغ دانا را
حالا که به پایان این دفتر رسیدیم، از همه عزیزانی که در این زمان به شکلی با آنان در ارتباط بودم اگر قصوری از بنده دیدند عذرخواهی می کنم و حلالیت می طلبم. همگان را به خدای متعال می سپارم و امیدوارم ستارگان درخشان فرهنگ و هنر ایران زمین همواره پرفروغ باشند و سایه شان بر سر هنر مستدام.
«خدایا چنان کن سرانجام کار / تو خشنود باشی و ما رستگار»
نیکنام حسینی پور سی سخت
خدمتگزار حوزه‌ی فرهنگ و هنر و اندیشه»
منبع: lebasdooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب