نوروز در هندوستان
«بابُر»، بنیانگزار سلسله بابُریان هندوستان از نوروز می سرود و در دربار این سلسله جشن نوروز به طرز باشکوهی برگزار می شد.
به گزارش لباس دونی به نقل از ایسنا، حیدر شهریار نقوی در یادداشتی با عنوان «جشن نوروز در پاکستان و هند» (منتشرشده در شماره مهر و آبان ۱۳۵۰ مجله «بررسی های تاریخی») از جشن نوروز در بین بابُریان هندوستان (امپراتوری پارسی مآب و پارسی زبان با سنت ترکی-مغولی و مسلمان با فرهنگی ایرانی در شبه قاره هند که در ۱۵۲۶ میلادی بنیان گذاشته شد و در ۱۸۵۸ میلادی فروپاشید) چنین نوشته است: «نوروز و نوبهاری و دلبری خوش است/ بابر به عیش کوش که عالم باردیگر نیست
این سروده بابُر، بنیانگزار سلسله بابریان هندوستان، گویای علاقه او به نوروز است. در دربار سلاطین گورگانی بابری جشن نوروز باشکوه برگزار می شد. در دوران اکبرشاه، هجده روز جشن و شادمانی و آذین بندی و ردوبدل کردن هدایا و انجام دادن کارهای عام المنفعه رواج داشت. بعد از او فرزندش، نورالدین جهانگیر، که بر قلمرو وسیعی از هند و پاکستان حکم می راند، برگزاری مراسم نوروز را ادامه داد؛ هجده روز جشن و شادمانی با برگزاری «جشن شرف» در روز نوزدهم آخر می گرفت. همسر او، ملکه نورجهان، که ایرانی بود، هنگام نوروز از منجمان رنگ سال را جویا می شد و تمام دیوارهای قصر و پرده ها و فرش ها و پوشش فیل ها را به همان رنگ می آراست. در زمان فرزند او، شاه جهان، سلطانی که دستور ساختِ تاج محل را داد، نوروز با جلالی بسیار برگزار می شد. او برای جلوس بر تخت طاووس، که برای ساختِ آن هزینه بسیار شده بود، روز نوروز را برگزید و شاعران برای آن روز، قصیده ها نوشتند. برگزاری مراسم نوروز حدودا تا زمان آخرین پادشاه بابُر ادامه داشت.»
منبع: صفحه گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی
منبع: لباس دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب