كودكان چگونه از دوران كرونا بگذرند؟
لباس دونی: كرونا زیست گروه های مختلف جامعه را تحت تاثیر قرار داده است. یكی از حساس ترین این گروه ها، كودكان هستند كه شاید قرنطینه و خانه مانی، آنها را بیش از از هر گروه دیگری گرفتار ناراحتی و حساسیت كرده باشد. از منتقل نكردن اضطراب كرونا به كودكان تا انجام بازی های گروهی خانگی پیشنهادهای یك مربی بازی های خلاق برای عبور امن و سالم كودكان از این روزهاست.
به گزارش لباس دونی به نقل از ایسنا، یك ماهی می شود كه كودكان به سبب شیوع ویروس كرونا خانه نشین شده اند و از مدرسه، مهد، باشگاه ورزشی، بازی گروهی و... خبری نیست. خودشان را با كارتون و فیلم مشغول می كنند. كمی بازی های تبلت و گوشی را زیر و رو می كنند. حوصله شان كه سر برود، بهانه می گیرند. دل شان برای پارك و دوستان شان تنگ شده است. مدیریت شرایط جدید برای پدر و مادرها هم سخت شده است. برای همین در این روزها این جمله ها را زیاد از آنها می شنویم كه «بچه ها در خانه دق كردند»، «بس كه در خانه ماندند، مخ ما را می خورند»، «دیگر از دست این بچه ها كلافه شده ایم» و....
به گفته امین حسینی، مربی نمایش خلاق و قصه گویی كه تجربه ۱۵ ساله در بازی و ارتباط با كودكان دارد، در شرایط حاضر كه كرونا سبب شده خانواده ها در خانه بمانند، پدر و مادرها وقت بیشتری را با فرزندان خود سپری می كنند. برای همین گاهی چالش بین آنها بیشتر می شود، چون قبل تر فرزندان نصف روز را در مهد، مدرسه یا كلاس های آموزشی سپری می كردند، اما حالا به سبب تعطیلی این مراكز، كودكان و نوجوانان همه زمان خودرا در خانه می گذرانند.
او اظهار می كند: در این میان نكته حائز اهمیت كه در شرایط عادی هم وجود دارد، «محدودیت فضای خانه ها» برای بازی و تحرك كودكان است. به هر حال در گذشته كه امكان زندگی در خانه های ویلایی بیشتر بود، كودكان ساعت هایی را در حیاط خانه، به دور از چشم پدر و مادرها مشغول بازی، كنجكاوی و تجربه و آزمایش كردن بودند و مجموع ساعت هایی كه پدر و مادر با فرزندان شان ارتباط مستقیم داشتند، كمتر بود. در این شرایط كودك به راحتی می توانست كارهای مورد علاقه خود همچون دویدن، پریدن و... را انجام دهد و به اصطلاح «كودكی» بكند.
نگرانی هایی كه تحرك كودكان را می گیرد
حسینی می گوید: در شرایط موجود در بهترین حالت، خانواده ها در آپارتمان های ۵۰ تا ۱۰۰ متری زندگی می كنند كه فضای مفید چنین خانه هایی برای كودكان بین پنج تا ۱۰ متر است. فضای مفید به این معنا كه كودك بتواند بدون این كه چیزی دست و پاگیرش شود، بازی كند، بِدَوَد، بپرد و آزادانه حركت نماید. متأسفانه بیشتر كودكان در چنین فضای محدودی قرار دارند و فضای مناسبی برای بازی و تجربه مستقل به دور از كنترل و نظارت والدین ندارند. برای همین معمولاً والدین به كودك «بكن نكن» می گویند. ضمن این كه پدر و مادرها در جریان بازی و بالا پایین پریدن كودكان، معمولاً نگران شكستن وسایل یا كثیف و نامرتب شدن خانه هستند و فرصت تحرك آزادانه را از كودك می گیرند.
او با تشبیه كودك به پرنده ای كه به دنبال آزادی پرواز است، می افزاید: كودك مثل یك عقابِ تیزپرواز است كه آنرا در قفس انداخته باشید. به این پرنده دربندِ قفس، آب و غذا می دهید و همه امكانات اولیه برای زنده ماندن او را تهیه می كنید، اما می بینید همچنان افسرده و كرخت است. خیلی از كودكان از این جهت كه فضای كافی برای تحرك و بازی ندارند، به پرنده در قفس شباهت دارند.
استرس كرونا را به كودكان منتقل نكنید
در شرایط كنونی كشور كه خطر گسترش ویروس كرونا موجب تعطیلی مدرسه ها و مانع ترك خانه شده است، مسلماً محدودیت های بیشتری از جهت فضای بازی و تحرك برای كودكان به وجود آمده است؛ امین حسینی، مربی كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان، در این زمینه به ایسنا می گوید: در وضعیت جدید كه كرونا هر نوع رفت و آمدی را با محدودیت مواجه كرده است، بدون اغراق می توانم بگویم كودكان احساس می كنند وارد زندان انفرادی شده اند. ضمن این كه در شرایط استرس زای كنونی، برخی والدین این اضطراب را به فرزندان خود منتقل می كنند.
این مربی بازی های خلاق با تاكید بر شناخت علاقه و روحیات كودكان، تصریح می كند: بهتر است خودمان را بعنوان پدر و مادر جای كودك بگذاریم، ساختار وجودی كودك را بشناسیم تا بتوانیم نیاز او را بسنجیم. دقت داشته باشیم مقدمه شناخت كودكان این است كه پدر و مادرها بتوانند توانایی ها، استعدادها و ضعف های خودرا بشناسند. از این طریق والدین می توانند رفتارهای نامناسب خودرا به تدریج رفع و در ادامه به شناخت روحیه و علاقه مندی های كودك خود دست یازند و در نهایت آنها را در راه درست هدایت كنند. این روزهای تعطیل و قرنطینه ناشی از كرونا، شاید فرصت مناسبی باشد تا پدر و مادرهای آگاه بتوانند رفتارهای خودرا در مواجهه با فرزندان بهبود ببخشند.
اشتیاق و اختیار؛ شرط بازی كودكان
حسینی كه تجربه آموزش تئاتر كودكان را هم دارد، در پاسخ به این پرسش كه در شرایط كنونی بمنظور تقویت روابط صمیمی بین والدین و فرزندان چه پیشنهادی دارد، می گوید: بهترین كار این است كه از كودكان بپرسیم آنها دوست دارند چه كاری انجام دهند. ضمن این كه شرط اصلی بازی با كودكان این است كه آنها اختیاری و با اشتیاق بازی را انجام دهند نه با اجبار و خواست والدین. البته معمولا كودكان و نوجوانان خودشان ایده و پیشنهادی برای بازی دارند. در غیر این صورت، بهتر است پدر و مادرها از كودك سوال كنند كه دوست دارد چه بازی ای انجام دهد؛ دوست دارد بازی نشستنی باشد یا ایستادنی.
او با بیان این كه كودكان خود بازی تولید می كنند، ادامه می دهد: اگر كودك را در خانه تنها بگذارید، مسلما او منفعل نمی نشیند یا منتظر نمی ماند كه بزرگ ترها با او بازی كنند، بلكه خودش آغاز به بازی و تجربه می كند، چون همه كودكان، حتی آن هایی كه ضعف رفتاری دارند، توانایی تولید بازی دارند. برای همین راحت ترین كار این است كه از خود آنها سوال شود كه دوست دارند چه بازی ای انجام دهند.
بازی های گروهی و غیررقابتی در ایام كرونایی
این مربی بازی های خلاق با تاكید بر این كه بازی بین بزرگسالان و كودكان بهتر است به شكل گروهی و غیررقابتی باشد، می گوید: اگر مقرر است والدین بازی ای پیشنهاد كنند، بهترین كار این است كه پدر و مادرها به دوران كودكی خود برگردند و بازی هایی را كه خود در كودكی دوست داشتند، به فرزندشان پیشنهاد كنند؛ بازی هایی مثل اسم فامیل، نقطه و خط، دوز و... همچون این هاست.
حسینی همین طور تاكید می كند: در بیشتر مواقع بهترین كمك به كودكان این است كه آنها را به حال خود رها كنید تا بازی ای را كه دوست دارند، انجام دهند.
او در عین حال موضوع دیگری را هم مطرح می كند كه به نظر نمی رسد در شرایط كنونی مورد تأیید باشد؛ می گوید: گاهی برخی پدر و مادرهای نسبتاً آگاه فرزند خودرا با رعایت مراقبت های بهداشتی لازم بیرون می برند تا او بتواند بیرون از خانه در یك مكان كاملا خلوت، كمی تحرك داشته باشد، بدود و بالا پایین بپرد، كه این هم راهكار مناسبی برای برون رفت از شرایط كرخت كنونی است.
منبع: لباس دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب