بدبوترین ماده جهان
لباس دونی: بوی بد یکی از قوی ترین محرک های حسی انسان است، اما آیا می شود «بدبوترین ماده جهان» را از نظر علمی تعیین کرد؟
به گزارش لباس دونی به نقل از خبر آنلاین، از دیدگاه علمی می توان «شدت بو» را برمبنای کمترین غلظتی که قابل تشخیص توسط بینی باشد سنجید. مواد مختلف در غلظت های خیلی پایین هم قابل استشمام بوده و نسبت به بوی آنها واکنش های متفاوتی ایجاد می کنند.
در این معیار، برخی مواد شیمیایی آن قدر قوی هستند که حتی در کسرهای خیلی اندکی از واحدهای حجیم هوا هم قابل تشخیص اند و این خاصیت را می توان به عنوان یکی از معیارهای «بدبو بودن» تلقی نمود.
تیو استون، بدبوترین ماده شیمیایی تیواستون (Thioacetone) یکی از بدبوترین و شدیدترین بوهای شناخته شده در علم است. این ترکیب به علت وجود سولفور در ساختار خود، بویی خیلی قوی و ناخوشایند دارد که حتی در غلظت های خیلی کم هم قابل تشخیص می باشد.
این ترکیب چنان بوی نامطبوعی دارد که می تواند سبب تهوع، استفراغ، و حتی از حال رفتن در افراد حاضر در ناحیه شود. همین خصوصیت ها سبب شده تیواستون به عنوان «بدبوترین ماده شیمیایی» در ادبیات علمی شناخته شود.
تیواستون برای بار اول در سال ۱۸۸۹ میلادی توسط شیمیدان های آلمانی یوجین بومن (Eugen Baumann) و امیل فروم (Emil Fromm) به صورت اتفاقی کشف شد. هدف اصلی آنها تولید ترکیب دیگری بود، اما به صورت ناخواسته تیواستون در پروسه سنتز بوجود آمد.
وقتی این ماده در لابراتوار تقطیر شد، بویی خیلی زننده منتشر نمود که طبق گزارش های موجود تا شعاع حدود ۷۵۰ متری قابل استشمام بود و سبب تهوع، استفراغ و بیهوشی مردم در بخشهایی از شهر شد.
یک گزارش تاریخی دیگر از سال ۱۸۹۰ میلادی از انتشار بوی تیو استون این دفعه در انگلستان نشان داد که رقیق شدن تیواستون در هوا حتی بوی آنرا بدتر هم می کرد. پدیده ای که در دیگر بوها مشاهده نمی گردد.
باآنکه بوی تیواستون خیلی بد است، این ماده به خودی خود سمی یا کشنده نیست و خطر مستقیم سلامت ندارد. در عین حال، به علت بوی فوق العاده قوی، کار با آن در لابراتوار ها با احتیاط شدید صورت می گیرد تا از پخش بوی آن جلوگیری شود.
این مطلب لباسدونی را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب