صنعت گیم ایران در محاصره تحریم و بی پولی
به گزارش لباس دونی، یک بازی ساز اظهار داشت: برای دسترسی به پلت فرم هایی مانند گوگل پلی و اپ استور، اغلب وادار به ثبت شرکت در خارج یا پرداخت هزینه های بالا به شرکتهای واسطه هستیم که سود پروژه را می بلعد.
سیدحسن حسینی بازی ساز در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن اشاره به مشکلات صنعت بازیهای کامپیوتری اظهار داشت: در سال ۱۴۰۰، تصمیم گرفتیم کسب وکاری را تأسیس نماییم و وارد حوزه ساخت محصولات شویم. اما مشکلات خیلی از همان اول به چشم می آمدند. یکی از بزرگ ترین چالش ها، دسترسی به بازارهای جهانی مانند گوگل پلی، اپ استور و دیگر پلت فرم های مهم بود. این مسئله به تحریمها مرتبط می باشد، بخصوص در قسمت مالی که تقریبا هیچ راهکار مطمئنی برای ارتباطات بانکی وجود ندارد.
وی افزود: نخستین مشکلی که واقعا ما را درگیر کرد، عدم امکان دسترسی آزادانه به بازارهای جهانی بود. حتی اگر بتوانیم دسترسی محدودی ایجاد نماییم، همچنان این مساله ایمن نیست و امکان از دست دادن اکانت یا دیگر مشکلات مشابه همواره وجود دارد. همین مسایل موجب می شود که تجربه فعالیت در این عرصه خیلی پرچالش و دشوار باشد.
صنعت گیم در ایران با کمبود شدید منابع مالی رو به رو است
این بازی ساز اظهار داشت: یکی دیگر از چالش ها و مشکلات اصلی موضوع سرمایه گذاری در ایران است. صنعت گیم در ایران با کمبود شدید منابع مالی رو به رو است و سرمایه گذاری ها معمولا خیلی محدود هستند. بطورمثال شرکتهای خارجی در دور اول امکان دارد میلیونها دلار جذب نمایند، درحالی که در ایران هنوز رقم های خیلی پایین تری مطرح است و آن هم با انتظارات بیش از اندازه از تولیدکنندگان.
وی خاطرنشان کرد: یکی از راهکارهای مهم، ساخت یک سیستم منطقی برای سرمایه گذاری است. این کار می تواند منجر به تولید محصولات بهتر و تقویت جایگاه ایران در بازارهای بین المللی شود.
حسینی اظهار داشت: برای حل مشکل هایی مانند دسترسی به گوگل پلی یا اپ استور، راهکاری که مطمئن ترین به نظر می آید، ثبت شرکت در یک کشور دیگر است. با این شیوه میتوان امنیت بانکی و اکانت را تضمین کرد؛ اما این مسیر هزینه بر است و احتیاج به بنیان های مالی قوی دارد. برای شرکت هایی که توان مالی بالایی ندارند، راه های جایگزینی وجود دارد؛ بطورمثال همکاری با شرکتهای واسطی که خدمات مدیریت اکانت را ارایه می دهند. این شیوه ها می توانند به دسترسی به پلت فرم های بین المللی کمک کنند، اما معمولا بخشی از درآمد پروژه باید به این شرکت ها اختصاص داده شود.
وی اضافه کرد: این مسئله برای خیلی از فعالین این صنعت دشوار است برای اینکه بخشی از سود حاصل، صرف پرداخت هزینه هایی می شود که بیشتر ناشی از تحریمها هستند. همینطور در بحث سرمایه گذاری، خیلی از سرمایه گذارانی که به دوستان ما کمک کرده اند نیز از راه شرکتهای خارجی وارد این حوزه شده اند.
این بازی ساز اظهار نمود: محدود شرکت هایی در ایران توانسته اند حمایت مالی مستقیم بزرگی دریافت نمایند و این روند نشان داده است که همچنان سختی های زیادی برای سازندگان بازی وجود دارد. افراد مجبور هستند وقت و انرژی زیادی را روی مسایل جانبی بگذارند که تمرکز بر توسعه اصل پروژه را کم می کند. سیستم سرمایه گذاری بازیهای ویدیویی در کشور نسبت به مدلهای به لحاظ حجم پول و حمایت مالی تفاوت زیادی دارند.
ریسک پذیری سرمایه گذاران معمولا پایین است
وی تصریح کرد: در جهان روی شرکت ها پول بیشتری سرمایه گذاری می شود برای اینکه نیاز است که هزینه های زیادی از تجهیزات گرفته تا حقوق کارکنان تامین شود. اما در ایران، سرمایه گذاری ها معمولا محدودتر هستند و انتظار بازگشت سرمایه نیز در کوتاه مدت وجود دارد که این مساله ساختار کلی سرمایه گذاری را تحت فشار قرار می دهد.
این بازی ساز اظهار داشت: در کشورهای دیگر، مثل ترکیه، گاهی سرمایه گذاری های سنگین به انجام می رسد، برای تولید یک محصول موفق قابل رقابت امکان دارد ۳ یا ۴ سال زمان لازم باشد تا به نقطه سر به سر برسد. با این وجود، برخی سرمایه گذاران در همان سال اول انتظار دارند که سود دهی حاصل شود یا حداقل بخشی از هزینه ها جبران شود.
وی اضافه کرد: در چنین شرایطی، ایجاد فرصت برای افزایش حجم سرمایه گذاری و ارتقاء بازار ضروری می باشد. در ایران، ریسک پذیری سرمایه گذاران معمولا پایین است، مگر آنکه به شکل مستقیم از جانب دولت حمایت شوند یا شرکتی فعال در این عرصه وجود داشته باشد که بخشی از سرمایه ی موردنیاز را تامین کند. در این بین، صندوق های سرمایه گذاری جسورانه، می توانند نقش مهمی ایفا کنند؛ چون که یکی از وظایف آنها شناسایی شرکتهای دارای پتانسیل رشد و دفاع از آن هاست.
حسینی اظهار داشت: طی سال هایی که در تهران کار کردم، مشاهده کردم بعضی از همکاران به سبب نبود دسترسی مناسب به بازار جهانی یا مشکلات ناشی از تحریمها مهاجرت کردند. بسیاری برای تحصیل یا اهداف کاری راهی ترکیه یا سایر کشورها شدند. اختلاف قیمتها و محدودیت های موجود سبب شده اشخاصی که دنبال سرمایه آزاد یا فرصتهای کاری جهانی هستند، به فکر مهاجرت بیفتند. این روند نشان داده است انرژی زیادی برای مواجهه با مشکلات جاری صرف می شود در حالیکه این مسایل در کشورهای دیگر با امکانات بهتر به آسانی قابل دسترسی است. حرف آخر اینکه این مساله به تحریم ها مرتبط می باشد، بویژه در بخش مالی که حدودا هیچ راهکار مطمئنی برای ارتباطات بانکی وجود ندارد. افراد مجبور هستند وقت و انرژی زیادی را روی مسائل جانبی بگذارند که تمرکز بر توسعه اصل پروژه را کم می کند. این بازی ساز عنوان کرد: در کشورهای دیگر، مثل ترکیه، گاهی سرمایه گذاری های سنگین به انجام می رسد، برای تولید یک محصول موفق قابل رقابت امکان دارد ۳ یا ۴ سال زمان لازم باشد تا به نقطه سر به سر برسد.
این مطلب لباسدونی را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب