گشتی در نمایشگاه نئواكسپرسیونیسم در هنر معاصر ایران
داستان سرگشتگی ۳ نسل
لباس دونی: جنبش هنری نوهیجان نمایی از اوایل دهه 1980 بر صحنه هنر دنیا سلطه یافت و فراگیر شد. هنرمندان در واكنش به هنر انتزاعی دهه 1970 به هنر فیگوراتیو یعنی تصویر كردن انسان و دیگر اشیای قابل تشخیص روی آورده بودند. و حالا نمایشگاهی در این راستا در ایران هم برگزار شده است.
آثار نمایشگاه گروهی «نئواكسپرسیونیسم در هنر معاصر ایران» توسط فرناز محمدی گردآوری شده و در گالری «شیرین» به معرض نمایش گذاشته شده است. این نمایشگاه از ۲۰ اردیبهشت راه اندازی شد و تا تاریخ ۲۲ خرداد ماه ادامه خواهد داشت.
در ادامه گزارش ایسنا را از آثار این نمایشگاه می خوانید. كلیه اظهارات این مطلب به تأیید گردآورنده نمایشگاه است.
وارد فضای نمایشگاه «نئواكسپرسیونیسم در هنر معاصر ایران» كه می شویم افراد مختلفی را می بینیم كه روبه روی آثار ایستاده و در حال تماشا و تجزیه و تحلیل هستند. برخی نیز با گردآورنده نمایشگاه درباره كارها به صحبت می پردازند.
در نمایشگاه، آثاری در حوزه های نقاشی، مجسمه سازی و عكاسی را از هنرمندان سه نسل می بینیم. با نگاه كردن به كارها حسی از تلخی و سردرگمی به مخاطب منتقل می شود.
با عنایت به صحبت های محمدی و مطالبی كه در استیتمنت «نئواكسپرسیونیسم در هنر معاصر ایران» بیان شده، سوژه این نمایشگاه در ادامه برنامه ای به نام «فرا انسان گرایی» طراحی شده است. جنبش هنری نوهیجان نمایی از اوایل دهه ۱۹۸۰ بر صحنه هنر دنیا سلطه یافت و فراگیر شد. هنرمندان در واكنش به هنر انتزاعی دهه ۱۹۷۰ به هنر فیگوراتیو یعنی تصویر كردن انسان و دیگر اشیای قابل تشخیص روی آورده بودند.
محمدی درباره آثار هنرمندان ایرانی در حوزه نئواكسپرسیونیسم می گوید كه هیچ تقلیدی از غرب نكرده اند و هر چه را كه می بینیم به سبب مواجهه آنها با یكسری اتفاقات اجتماعی، سیاسی و فردی در ایران بوده كه به مرور زمان برروی ذات و ذهن آنها اثرگذار شده است.
در این نمایشگاه در هر بخش مربوط به نئواكسپرسیونیسم تعداد محدودی اثر از هنرمندان كمی به سبب كمبود جا به معرض نمایش گذاشته شده است، ولی محمدی می گوید اگر نمایشگاه در موزه هنرهای معاصر برگزار می شد حتما آثار بیشتری از تعداد بیشتری هنرمند به معرض نمایش گذاشته می شد.
در آثار نمایشگاه، مضامینی چون بحران هویت، رویاهای ویران شده، روان پریشی، دفرمه كردن، مسخ شدگی و … به مخاطب منتقل می شود؛ آثار به شكلی خلق شده اند كه با دیدن آنها گویی یك بازی ذهنی را آغاز نموده ایم و مدام در هر تصویر به دنبال كشف نشانه و نكته جدیدی هستیم. در كارها مسئله زمان و مكان مطرح نیست و هر آنچه كه می بینیم دغدغه ذهنی هنرمند است.
در آثار نمایشگاه به وضوح دل مشغولی و حس گنگی هنرمندان را مشاهده می نماییم. گاه با دیدن یك اثر از بعد زمان و مكان خارج شده و به سبب كشش و جذبه بالای برخی كارها، در دنیای ذهنی هنرمند غرق می شویم. در بعضی از آثار نمایشگاه «نئواكسپرسیونیسم در هنر معاصر ایران» تقابل بین انسان و طبیعت به وضوح دیده می شود. در كارهای آفرین ساجدی، احمد مرشدلو، الهام فلاحی و شهریار احمدی این نكته وجود دارد.
در دو اثری كه از آفرین ساجدی در نمایشگاه ارائه شده، وجود تكه هایی از طبیعت همراه با انسان دیده می شود. در این دو تابلو ماهی ها نمایندگان طبیعت هستند. چهره دفرمه شده دو زن را در هر دو اثر سیاه و سفید ساجدی می بینیم كه با ماهی هایی در یقه و یا بالای سر، تركیب شده و ظاهری غیرمتعارف را به آنها بخشیده اند. در اثر اول زنی را می بینیم كه لباسی یقه بلند بر تن دارد. یكی از چشمانش از حدقه بیرون زده و چهره ای كاملاً بی حس دارد. در یقه لباسش و كمی پایین تر از گردنش دو ماهی به چشم می خورد كه نگاهی بهت زده و غمگین دارند.
در اثر دیگر زنی را می بینیم كه یك ماهی را با دستمال بر روی سر خود بسته، چشمانش را به صورت خود منگنه كرده و دستش را به زیر چانه زده است. این دفعه نیز در چشمان ماهی تحیر موج می زند.
این دو اثر به صورتی اعتراضی هستند و گویی در پاسخ به رفتارهای نابهنجار انسان نسبت به نابودی طبیعت آبی خلق شده اند. این دو اثر مخاطب را به فكر فرو می برند و او را به چالش می كشند. این فضاها امضایی است كه در دیگر كارهای این هنرمند هم دیده می شود.
در ادامه با اثری از آیدین آغداشو در نمایشگاه روبه رو می شویم كه مدل موجود در اثر كاملاً پوشیده است و چهره او دیده نمی گردد و تنها پارچه جلوی دهان او پاره شده است.
دو عكس آتیه نوری سیاه و سفید هستند. در آنها پیرمردی را می بینیم كه یك دفعه دستش را روی صورت خود گذاشته و باری دیگر روی خودرا به سمتی دیگر گرفته است. حسی دردناك و تلخ با دیدن دستان پیرمرد كه اهتمام در پنهان كردن چهره خود دارد و یا شاید از ناراحتی دستانش را به روی صورت خود گذاشته، به چشم می خورد.
مجسمه ای با ابعاد بزرگ در میان آثار نمایشگاه به چشم می خورد كه كاری از الهام فلاحی است. ابتدا كه به این كار نگاه می نماییم چهره یك انسان برایمان نمایان می شود ولی در ادامه كه چرخی به دور اثر می زنیم ابعاد دیگری از كار برایمان روشن می شود. هر طرف از مجسمه به حیوانی شبیه است. گویی كه انسان در این كار كم كم در حال تركیب شدن و یكی شدن با طبیعت است تا جایی كه دیگر چیزی از او باقی نماند و به قسمتی از طبیعت تبدیل گردد. این اثر متعلق به مجموعه آفرینش هنرمند است و تنها تكه كوچكی از یك اثر تقریباً ۱۵ متری است. فلاحی آثار خودرا با استفاده از مواد بازیافتی و نایلون خلق می كند.
به یكی از آثار كیومرث هارپا كه نگاه می نماییم چهره های ترسناك و درهم ریخته ای را می بینیم كه دهان خودرا باز كرده و دستانشان را بالا گرفته اند. تصویر به صورتی است كه انگار قصد آگهی دادن درباره موضوعی خاص به دیگران را داشته باشد. در این اثر به صورتی اضطراب و آشفتگی هنرمند دیده می شود و با ذهن مخاطب بازی می كند.
در این نمایشگاه آثار هنرمندانی همچون آیدین آغداشلو، شهریار احمدی، سارا آریان پور، آرمین پورفهیمی، علی پیروز، بهمن دادخواه، وحید چمانی، سلمان خشرو، آفرین ساجدی، سیوا شهباز، عرفان شهیاد، كوروش شیشه گران، ابراهیم علیپور، الهام فلاحی، راشین قربی، صمدقربان زاده، زهرا قیاسی، ماتیسا كازرونی، كیومرث كیاست، پیام گلچین، احمد مرشدلو، منوچهر معتبر، فرشید ملكی، رومین محتشم، نزار موسوی نیا، نگار نادری پور، آتیه نوری، سپیده نوری، لیلا ویسمه و كیومرث هارپا بر روی دیوار رفته اند.
منبع: لباس دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب