نگاه مهمان؛
عناوین بزرگ برای عملکردهای نادرست در زمینه مد و پوشاک
لباس دونی: یکی از طراحان و تولیدکنندگان پوشاک بانوان کشور بر این باور است مدیریت حوزه پوشاک فاقد دستاورد قابل دفاع است.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و اندیشه: مساله مد و پوشاک، مسئله ای بسیار پیچیده است که از یک سو به ساختار اقتصادی کشور، پیوندی آشکار و محکم دارد و از طرف دیگر، در متن زندگی هر روز مردم و متصل به فرهنگ عامه در جریان است. سویه های آشکار و جدی اقتصادی و فرهنگی آن موجب می شود که هم لازم داشته باشیم ساختار تولید پوشاک را در بازار تولید و کسب وکارهای خرد و کلان ردیابی و لطمه شناسی نماییم و هم نیاز باشد که به فرهنگ مصرف مردم توجه داشته باشیم و سلایق و بازارهای مختلف را بشناسیم و برای هر کدام به گونه ای هدفمند برنامه داشته باشیم.
در همین راستا، شناسایی بازارهای مختلف و تامین نیاز عامه در کنار لطمه شناسی و ارتقا آن، باید در کنار بازبینی در نقاط ضعف دستگاه سیاست گذار و برنامه ریزی کشور در این عرصه نگریسته شود و بهترین مرجع این بازبینی در نقاط ضعف، فعالان عرصه طراحی و تولید پوشاک خصوصاً در زمینه بانوان هستند.
مهسا فرزان طراح و تولیدکننده پوشاک بانوان و صاحب یکی از برندهای فعال تولیدی در کشور، در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده، به این مساله پرداخته است.
مشروح متن این یادداشت را در ادامه می خوانید؛
ایران به عنوان یک کشور اصیل در زمینه ابریشم و بافت و پارچه سازی از سالهای بسیار دور در زمینه پوشاک و پیش از آن پارچه حرف برای گفتن داشته و همین طور در این صنعت و بعلاوه در طراحی، جزو پیش گامان بوده است. هنوز هم به هر خطه کشور که می نگریم طرح و رنگ و مدلی خاص را گره خورده با مردم و فرهنگ آن خطه می بینیم که در مجموع، همه این طرح ها رنگ ها و پارچه ها، مرزهای نقشه را می سازند. اما امروز تا چه اندازه توانسته ایم نماینده همه این تنوع باشیم؟ بنظر می رسد لباس به عنوان یکی از نیازهای اولیه هر خانواده محتاج یک تغییر اساسی و بازبینی است.
در چند سال اخیر و با استقبال مردم دنیا از فضای اینستاگرام و استفاده از این بستر برای ایجاد کسب وکار، فضای نسبتاً خوبی جهت راه اندازی استارتاپ های خوش ایده برقرار شد و همین طور کسب و کارهای سنتی به سمت به روز شدن قدم برداشتند. تا این که در سه سال اخیر، جنس فعالیت در اینستاگرام در بین کسب وکارهای پوشاکی تغییر کرده چونکه می شود حتی به تعداد کمتر از انگشتان دست، چند نمونه را در خانه دوخت و تصاویرشان را روانه صفحه اینستاگرامی کرد و بدین سبب این بستر بیش از پیش مورد استقبال قرار گرفته است.
این فضای کاری اما نقاط قوت و محاسن منحصر به فردی را با خود به همراه آورده است همچون اینکه پا به پای بالا رفتن تورم و فشار اقتصادی، زن و مرد یک خانواده می توانند در کنار هم درآمدی داشته باشند. بدین سبب این بستر، از طرفی به رونق تولید داخل کمک می نماید تا چرخه اقتصاد در حرکت باشد و هر کس بتواند بصورت مستقیم از کسب وکاری دیگر خرید کند.
از طرف دیگر هم این بالا رفتن آمار کسب وکارهای خرد و خانگی سبب می شود تا برندهای بزرگ و تولیدی های با تجربه، متوجه شوند که در جهان جدید شبکه های مجازی، نمی گردد مثل گذشته کار کرد و حالا رسانه و محتوای بصری بر آمار تولید، پیشی گرفته است.
در این میان اما فضای خوبی هم برای اساتید حوزه مشاوره کسب وکار به وجود آمده است چونکه سمینارهای مختلف کسب و کاری و مشاوره های متفاوت می توانند فضای کسب درآمد را برای دیگر مشاغل هم باز کنند. اما نکته قابل تأمل این است این حجم از مشاوره و سمینار و همایش مقرر است چه اتفاقی را برای کسب وکارها رقم بزند و آنها اساساً چقدر توانسته اند به رشد تبلیغاتی و بصری مدیران برند و مدیران فروش کمک کنند.
به عقیده من به عنوان کسی که بیش از یک دهه را به فعالیت در این عرصه گذرانده، نکته اساسی که در کسب وکارها باید به آن توجه گردد پایداری برند است که این مسئله، خود به جریان طبیعی انتخاب و مد پایدار هم کمک می نماید. برای رسیدن به این هدف هم لازم است در ابتدای نوشتن طرح کسب وکار، گروه مخاطبین هدف و رسالت برند و همین طور خط قرمزهای آن مشخص شود.
در مقابل اما متأسفانه رشد قارچ گونه پیج های اینستاگرامی در زمینه پوشاک و خصوصاً جریان به اصطلاح حجاب استایل ها سبب شده اند نوعی کج سلیقگی در طراحی و پوشش ایجاد شود.
از زمانی که این حجاب استایل ها با شعار «با هرچه دوست داری در جامعه حاضر شو» آغاز به فعالیت نموده اند نوعی خلأ در بین فضای سنتی و مدرن پوشاک به وجود آمده است که به گونه ای بسیار ناقص، از پیج های خارجی الگو گرفته اند و هیچ مقاربتی با فرهنگ و اعتقاد کشور ندارند.
اساساً حجاب استایل در ایران به مفهوم «نشان دهنده یک تیپ با حجاب» وجود ندارد چونکه در پیج های مختلف ما لباس هایی را می بینیم که نه فقط عمومیت ندارند بلکه چهره یک اجتماع را از فضای اصیل فرهنگی کشور دور می کنند.
تاسف بارتر آن که در همهمه این بازار، شاهد رشد کسب و کارهایی هستیم که متأسفانه صبوری هم نمی کنند و اجازه می دهند جهت سلیقه سازی در فضای مجازی و با لایک و کامنت جماعتی که همیشه حاضر هستند، تغییر کند و به کسب وکارها هم جهت بدهد.
اما نباید فراموش نماییم بروز شدن با همرنگ جماعت شدن فرق دارد. بطورمثال برندهایی هستند که از ابتدا با اصول و برنامه ریزی وارد فضای کاری می شوند با طرح و برنامه شروع می کنند؛ مخاطب خودرا می شناسند و بعد باتوجه به داشته های قبلی آغاز به معرفی و برندینگ می کنند و بعضاً تا چند ماه هم خاک صحنه می خورند و درآمد پایین را به جان می خرند و با همان گرافیک و نوع عکاسی و حتی طراحی منحصر به خود، در بازار مقاومت می کنند. اما پس از مدتی باتوجه به لایک های پست و یا میزان و شکل دیده شدن پیج برندهای دیگر، محصول و چارچوب خودرا از شکل «برنامه ریزی شده» به شکل «هرچه پیش آید خوش آید» تبدیل می کنند.
این مقوله از چند جهت به کسب وکار لطمه وارد می کند:
۱_ در ابتدا مدیر یا مؤسس آن برند در ذهن خود گرفتار دوگانگی می شود. چونکه در ابتدا با برنامه و حتی تلاش چند ساله تازه به نقطه صفر رسیده (که همان نقطه شروع و معرفی برندش است) و حالا باردیگر پس از چند ماه و با فروش کم، دلزده شده و به سمت همه گیری و همه پسندی رفته است. بدین سبب مجبور می شود با هر تغییری، تغییر کند پس عملاً نخواهد توانست بر اصالت و پایه های خود ایستادگی کند.
۲_ تغییر مخاطب هر محصول آسب بعدی است. درست است که در هر فصل هر کسب وکار باید با ترفندهای جدید تبلیغاتی، گروه و دسته و تعدادی مخاطب جدید به خود اضافه کند اما این به مفهوم راه انداختن بازار روز نیست. مخاطب باید با برند هم مسیر و هم فکر باشد و یا در طول راه هم فکر شود و هنر یک مدیر فروش، این است که چطور مخاطب و مشتری را در راه توسعه کسب وکار با خود هم فکر و نظر کند.
اما متأسفانه با هُل دادن برند به سمت «هرچی مخاطب بیشتر دوست داره همون رو تولید کن» اصالت و ثبات فکری از مشتری سلب و در انتخاب پوشش گرفتار دوگانگی می شود. این خرید برمبنای ابهام و دوگانگی، صدمه ای جدی به نوع فکر، برنامه خرج ماهانه، نوع پوشش و طبیعت می زند.
۳_ اما بی برنامگی محدود به مدیریت کسب وکارها نیست. نخستین نهاد بی برنامه در زمینه پوشاک، «کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» است که پس از گذشت یازده سال و بعد از برگزاری چند دوره جشنواره مد و لباس فجر، همچنان راهبردی مدون و اجرائی برای این حوزه ندارد و یک ساختمان چند طبقه تبدیل به محلی برای رفت و آمد و سلام و علیک عده ای قلیل (شما بخوانید باند بازی…) در زمینه طراحی و تولید شده است.
در حالی که کوچک ترین رسالت و وظیفه این نهاد آنست که در شروع هر کسب وکار پوشاکی مثل یک شتاب دهنده عمل و آنرا از ابتدا همراهی کند. جایگاه و حضور طراح و مدیر تبلیغات را در هر کسب وکار الزامی نماید و برای توسعه این صنعت که قابلیت جابجایی نرخ صادرات کشور را دارد، با برنامه و غربالگری و دورنگری عمل کند.
این کارگروه باید همچون یک پالایشگاه از ذخایر این نهاد فرهنگی و هنری مراقبت کند تا افراد در فضای سالم و بدون باندبازی، بستری سالم برای رشد خود داشته باشند و بتوانند با خلاقیت و دانش، سطح این حوزه را بالا ببرند تا یک بنیاد دانش بنیان شکل بگیرد. اما تا حالا باتوجه به فقدان برنامه ریزی و خلاقیت، گروههای پوشاکی از رده «دانش بنیان شدن» محروم مانده اند.
با نگاهی به فعالیت چند ساله این کارگروه، متوجه می شویم که هیچ حرکت اثرگذاری برای بالا بردن سطح تولید پوشاک و حرکت به سمت تولید جهانی نداشته و هر مدیر با گروه منحصر به اطرافیان خودش آغاز به فعالیت مختصری کرده و در آخر هم عقیم مانده و هیچ ثمری برای جوان هایی نداشته است که حالا دیگر در سراشیبی میانسالی قرار گرفته و زمانی را برای آموختن و کسب تجربه گذاشته اند.
ما مدیرانی می خواهیم که جدا از تحصیلات، خاک عرصه تولید و پوشاک را خورده باشند و با اشراف بر صادرات و واردات در این حوزه، جریان ها، نیازها و ظرفیت های این صنعت را بشناسند و قدرت هم افزایی با دیگر صنایع زیرمجموعه و در رابطه با این حوزه مثل نخ، پارچه، تولیدی، دانشگاهی و غیره را داشته باشند و بتوانند آنها را در یک جهت ساماندهی کند.
این حوزه نیازمند یک نگاه «از بالا به پایین» نیست بلکه نیاز به یک تحول بنیادی و اصولی دارد که در رویدادهای هیجانی اسماً بین المللی (!) و تیترهای دهان پرکن و مورد رضایت مدیران و بیلان کاری شان خلاصه نشود.
نیاز مبرم فضای پوشاک کشور چه در عرصه تولید و چه در زمینه مصرف، امروز یک برنامه ریزی برای ساخت پایه های پوشاکی کشور است؛ پایه هایی که هم سو با اهداف فرهنگی و دینی و هنری جامعه باشد و بتواند از سرمایه های این کشور (یعنی نیروهای خوش فکر و جوان) استفاده و مراقبت کند.
منبع: lebasdooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب