روایت هایی از افغانستان سرزمین نیمروز خونین
به گزارش لباس دونی ادبیات از درد و رنج سخن می گوید، رنجی که مردم افغانستان سال هاست با آن دست به گریبان بوده اند. شاعران و نویسندگان افغانستانی از این اندوه بسیار نوشته اند، این هفته روایت هایی از افغانستان بخوانید.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، افغانستان، سرزمین نیمروز، این روزها درگیر خون و آتش و جنگ است. طالبان باردیگر این روزها در این کهن سرزمین جان گرفته و چون هیولایی بر سر جوانان، زنان و کودکان و همه مردمان افغانستان سایه افکنده است.
کتاب ها روایت های مردمی را با خود دارند که سال هاست با مقاومت عجین شده اند، مردمی که با هر چه سختی زندگی را ادامه می دهند و پیشرفت می کنند، دختران خویش را به مدرسه می فرستند و فرزندان خویش را راهی دانشگاه می کنند. به امید فردایی بهتر؛ فردایی که اگر گلوله ها فرصت رسیدنش را بدهند...
کور سرخی، روایتی از میدان جنگ
عالیه عطایی، یکی از مهم ترین نویسندگان معاصر افغانستانی است که آثارش در ایران انتشار یافته است.
آخرین اثر او که اخیرا به چاپ رسیده، اثری مستند با نام کورسرخی و عنوان فرعی روایت هایی از جان و جنگ است. قصه هایی که عالیه عطایی از سال ۱۳۶۵ زمانی که دختربچه ای کم سن و سال بوده تا سال ۱۳۹۵ و سی سالگی عالیه.
کور سرخی ۹ روایت از افغانستان، مردمان مهاجر و مردمان مرزنشینی که وقایعی دردناک را مشاهده نمودند، در بردارد. روایت هایی تلخ از پدری که صرع حمله به وجودش انداخت. روایت مادری که سر نداشت اما پا داشت و دویده بود که کمک بطلبد، روایت عاشقی که جنگ تن معشوقش را روانه خاک می کند، داستان انار و چشمانی که تا ابد خواهد خندید.
اما این روایت ها بیشتر از آن که قصه باشد، مشاهداتی از جنگ و دشمنی که عطایی در کور سرخی آنرا بازگو می کند.
عالیه عطایی، متولد ۱۳۶۰ در هرات است. وی در مقطع کارشناسی ارشد رشته ادبیات نمایشی از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد، از دیگر آثار عالیه عطایی میتوان به مگر می شود قابیل، هابیل را کشته باشد، کافورپوش و چشم سگ اشاره نمود.
عطایی برای کتاب کافورپوش، جایزه مهرگان ادب و جایزه ادبی واو را دریافت کرده است.
کور سرخی در ۱۲۱ صفحه توسط نشر چشمه انتشار یافته است.
اندوه ما جهان را تهدید نمی کند
چه فرقی می کند
اصلا قیچی را بردار
و این کُره بزرگ چسبیده به کاغذ را تکه تکه کن
هر جایش را دوست داشتی نگه دار
هرجایش را که نخواستی دور بینداز
اگر هم دلت خواست
می توانی مرزها را با غلط گیر پاک کنی
این خط خطی ها هیچ به چهره این خاک نمی آید
چیزهای اشتباه دیگری هم هست
آب در کره ما عادلانه تقسیم نشده است
و درختانی که میتوان از آنها بالا رفت
و میوه ای دزدید
دلت که گرفت
می توانی هر کاری خواستی با این نقشه انجام دهی
دریغ اما
مرزها که در جای خود باقی می مانند هیچ،
آب و درخت هم هیچ
تو نمی توانی
حتی برای دیواری
که ما را از هم دور نگه داشته است کاری کنی
که آدمی همیشه خود دشمن رؤیاهای خود بوده است.
این بخشی از مجموعه شعر اندوه ما جهان را تهدید نمی کند، اثر شکریه عرفانی، شاعر افغانستانی ساکن استرالیا است.
شکریه عرفانی در سال ۱۳۵۷ سالی که کودتای ثور در افغانستان روی داد و نیروهای شوروی سابق، کشورش را با غبار ناامنی آلوده کردند، در ولسوالی قره باغ ولایت غزنی به دنیا آمد.
او سالهای زیادی در کشورهای متعدد گذراند و بعد از سالهای زندگی در ایران به استرالیا رفت. او از سال ۱۳۷۴به سرودن شعر در چارچوب غزل و شعر آزاد (سپید) پرداخت.
اندوه ما جهان را تهدید نمی کند، در ۹۲ صفحه توسط نشر نیماژ انتشار یافته است.
تویی که سرزمینت اینجا نیست
محمدآصف سلطان زاده، راوی داستان هایی از مردم افغانستان است که درگیر جنگ با شوروی و بعد از آن طالبان، زندگی خویش را فراموش نکرده اند.
کتاب تویی که سرزمینت اینجا نیست، مجموعه ۸ داستان از این نویسنده است که در چارچوب یک کتاب انتشار یافته اند.
یکه سرباز، دیدار به قیامت، داکتر حسن، عروسی دره قافزار، کابوس این سال ها، قصیده جست وجو، جانان خرابات، از داستان هایی هستند که در این کتاب می خوانیم.
این اثر از خیابان های خون آلود شهرهای افغانستان و مردم داغ دیده ای روایت می کند که به منظور زندگی جنگیده اند.
محمدآصف سلطان زاده زاده سال ۱۳۴۳ در کابل است، او با مجموعه داستان در گریز گم می شویم برنده جایزه هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۷۹ شد و داستان برگزیده نوروز فقط در کابل باصفاست (از مجموعه نوروز فقط در کابل باصفاست) برنده جایزه هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۸۳ بود و مجموعه داستان عسگرگریز برنده جایزه هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۸۶ شد.
او بعد از سال ها زندگی در ایران، سال ۱۳۸۰ به دانمارک رفت و در این کشور هم جایزه ادبی کپنهاگن را دریافت کرد.
کتاب تویی که سرزمینت اینجا نیست، در ۲۱۶ صفحه توسط نشر آگه انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب