ضیافت الهی در خلوتگه انس (۱۳)؛
ماه رمضان و بهبود روابط اجتماعی
به گزارش لباس دونی استاد حوزه در شرح دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه نوشت: یكی از خاصیت های ماه رمضان پرده كشیدن بر عیب هاست كه مردم را به یكدیگر نزدیك می كند، به شكلی كه همه یكدیگر را خوب می دانند و در اثر آن، آمد و شد و دیگر روابط اجتماعی در جامعه مسلمانان بیشتر می شود.
امسال درحالی به ماه مبارک رمضان و میهمانی الهی وارد شدیم که ویروس کرونا همچنان مردم را خانه نشین کرده؛ با وجود سختی های ناشی از قرنطینه و طرح های مرتبط آن می توان با استفاده از فرصت قرنطینه، مقدمات ورود به ضیافت الهی را با دعاهای امام سجاد (ع) فراهم نماییم. سیدالساجدین در دعای چهل و دوم، بعد از ختم قرآن به راز و احتیاج به درگاه الهی پرداختند که فرازهایی از این دعا را به منظور بهره برداری بیشتر هنگام تلاوت آیات الهی در ماه مبارک ذکر کردیم.
اینک بخش هایی از دعای چهل و پنجم صحیفه را مرور می کنیم؛ دعایی که امام سجاد (ع) در وداع از ماه رمضان زمزمه کردند ولی به سفارش برخی بزرگان این دعا را پیش از به انتها رسیدن این ماه الهی با گوش جان می شنویم تا قدر این ماه را بیشتر از پیش دریابیم و طعم بندگی را بهتر بچشیم و در زمان تلاوت قرآن با حضور قلبی بیشتر کلام الهی را بنوشیم.
صحیفه سجادیه بعد از قرآن و نهج البلاغه بعنوان مهم ترین میراث مکتوب شیعه به نامهای خواهر قرآن و انجیل خاندان معروف است. امام سجاد (ع) خیلی از معارف دینی مانند خداشناسی، جهان شناسی، انسان شناسی، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر(ص) و خاندان (ع)، گرامی داشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی و اشارات تاریخی را به زبان دعا مطرح نمودند.
سیدالساجدین در دعاهای خود به نعمت های مختلف خدا اشاره کرده و درباره فضایل و رذایل اخلاقی، آداب دعا، تلاوت قرآن، ذکر، نماز و عبادت نکات فراوانی را بیان کرده اند و دعای بیستم صحیفه سجادیه به نام مکارم الاخلاق یکی از معروف ترین دعاهای آن حضرت است.
امام خمینی (ره) در وصیت نامه سیاسی الهی خود از صحیفه سجادیه بعنوان نمونه کامل قرآن صاعد یاد کرده و افزودند: صحیفه سجادیه از بزرگترین مناجات عرفانی در خلوتگاه انس است که دست ما کوتاه از نیل به برکات آن است؛ آن کتابی است الهی که از سرچشمه نور اللَّه نشأت گرفته و طریقه سلوک اولیای بزرگ و اوصیای عظیم الشأن را به اصحاب خلوتگاه الهی می آموزد.
آیت الله حسن ممدوحی کرمانشاهی استاد حوزه در کتاب چهارجلدی شهود و شناخت به ترجمه و شرح صحیفه سجادیه پرداخته است و آیت الله عبدالله جوادی آملی مفسر قرآن کریم در مقدمه این کتاب از ممدوحی به صاحب علم صائب و عمل صالح یاد کرده است.
امام سجاد (ع) هنگام وداع با ماه مبارک رمضان اینگونه دعا کردند درود بر تو که گناهان بسیار را پاک کردی و عیب ها را پوشاندی، درو بر تو که چه بسیار بر گناهکاران سنگین و مشکل آمدی و بر دل مومنان با هیبت و عظمت بودی.
ممدوحی نوشت: در این فراز به محو گناهان و زدوده شدن انواع عیب های پنهان به واسطه ماه رمضان اشاره شده است. گناه، لکه ناسازگاری است که بر دامنه وجودی انسان می نشیند و وجود او را برای مبادرت به گناه دیگر آماده می کند. یعنی اگر گناه قبلی نباشد، انسان جسارت برای گناه بعد را نمی یابد تا مبادرت به خطای دیگر نکند.
به دیگر سخن، آنچه انسان را به آلودگی بیشتری وا می دارد، گناه اول است. اگر گناه دامن گیر انسان شود، راه برای حرکت به سمت فساد هموار و درِجهنم گشوده تر می شود و به هر مقدار که ابتلای او به عصیان بیشتر باشد، بر اقدام حیرت آورتر جرات پیدا می کند.
این استاد اخلاق افزود: کسی که در تمام عمر خود کمترین خشمی روا نداشته است، هیچگاه نمی تواند دوست خویش را بکشد بلکه کشتن دیگران در اثر گناه های تدریجی صورت می گیرد تا این که ناگهان به گناه بزرگ دست می زند. در هر صورت باآنکه گناه در اثر توبه، آمرزیده می شود آثارش باقی می ماند. مانند لباس سفیدی که در بین قیر یا نفت سیاه افتاده باشد که هرچه آنرا بشویند، آثار سیاهی در آن باقی می ماند ولی روزه ماه رمضان چنان اثر می بخشد که اگر با رعایت شرایط و به صورت دقیق بدان عمل شود، کاری می کند که آثار گناهان به کلی از وجود انسان از بین می رود. ازاین رو امام سجاد (ع) فرمود چه گناهانی که تو زدودی!
وی اضافه کرد: خصوصیت دیگر ماه رمضان پرده کشیدن بر عیب هاست و مردم را به یکدیگر نزدیک می کند، بگونه ای که همه یکدیگر را خوب می دانند و در اثر آن، آمد و شد و دیگر روابط اجتماعی در جامعه مسلمانان بیشتر می شود.
ممدوحی افزود: خصوصیت سوم آن، اثری است که بر قلب و نهاد و باطن مومنان دارد؛ بگونه ای که مردم احساس می کنند فضای موجود در روزهای روزه از برتری خاصی نسبت به ایام دیگر برخوردار می باشد و سبکی روح و آرامش روان و توفیقات و آثار عبادات را در جان خود می یابند و درست در نقطه مقابل، افراد گناهکار که از پاکی و نزاهت و نظافت به دور مانده، به مقدار آلودگی خود به فجور، تنفر بیشتر از این ماه مبارک دارند و آنرا مزاحم حرکات حیوانی خود می دانند؛ همانند مریضی که از شیرینی بی زار و ازخوش بو ترین گل ها متنفر است.
منبع: لباس دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب