نگاهی به آوردن موسیقی نواحی به خیابان ها
وقتی هنرمندان موسیقی اقوام از عروسی ها كسب درآمد می كنند!
به گزارش لباس دونی یك موسیقیدان می گوید كه دولت باید اجرای موسیقی نواحی را در خیابان با مشورت كارشناسان پیش ببرد و خودش به صورت مستقیم وارد عمل نشود و بیشتر نقش حمایتی داشته باشد.
مصاحبه های پیشین ایسنا با كارشناسان درباره كشاندن موسیقی آیینی به مترو و فضاهای عمومی توسط ارگان های دولتی، نكاتی را در بر داشت در خصوص اینكه اجرای موسیقی های خیابانی نباید توسط دولت صورت بگیرد بلكه باید اجازه داده شود موسیقی نواحی به صورت خودجوش در میان مردم نفوذ پیدا كند. همینطور بیان شد كه اغلب مدیران فرهنگی تمایلی به پشتیبانی از موسیقی نواحی ندارند؛ چونكه بازگشت مالی ندارد.
این دفعه با شهرام صارمی ـ موسیقیدان و نوازنده كمانچه ـ تماس گرفتیم تا نظر او را هم درباره بردن موسیقی اقوام به مكان های عمومی مانند مترو بدانیم. او می گوید: كلا آنچه كه به آن موسیقی ایرانی می گوییم، شامل انواع مختلفی از موسیقی است؛ یعنی موسیقی دستگاهی، موسیقی اقوام، موسیقی كلاسیك و درواقع تمام موسیقی هایی كه به نحوی با المان های فرهنگی كشور در ایران اجرا می شود، جزو موسیقی ایران است. موسیقی اقوام ایران یا موسیقی نواحی ایران دارای ریشه های موسیقی كلاسیك ایران است. موسیقی دستگاهی در یك مقطعی از تدوین این موسیقی ها، گردآوری آنها به یك صورت هوشمندانه و با یك نگاه زیبایی شناسی موسیقایی شكل گرفته است.
او ادامه می دهد: در نتیجه موسیقی اقوام ایران به خودی خود حائز اهمیت می باشد و جزو قدیمی ترین ریشه های فرهنگی كشور است. اجرای این موسیقی در هر كجای كشور كه در معرض دیدن و شنیدن قرار بگیرد، اتفاق مهمی است؛ چون سبب می شود مردم به صورت درست تری با این موسیقی آشنا گردند.
صارمی با تاكید بر اینكه اجرای موسیقی نواحی در مترو و مكان های عمومی اتفاق مثبتی است، اظهار می كند: در چنین مواردی برنامه توسط شهرداری پیشنهاد داده می شود و روی پیشرفت كار نظارت می كند ولی كل برنامه پیمانكار موسیقایی دارد؛ البته به جهت اینكه موسیقی كه عرضه می شود درست و حرفه ای باشد، بهتر است از كارشناسان موسیقی استفاده گردد. در كل دولت باید منشأ اتفاقات فرهنگی باشد ولی به صورت مستقیم وارد نشود.
در ادامه این مسئله را با او در بین می گذاریم كه به نظر می آید برای اجرای خودجوش موسیقی نواحی در خیابان ها مخالفت می شود. صارمی در این زمینه می گوید: این ایده كه بخواهیم جلوی چنین كاری را بگیریم و به نحوی از شیوه درست اجرایی آن جلوگیری نماییم، كاملا اشتباه است. بنابراین باید آنچه را كه وجود دارد ساماندهی نماییم.
وی در همین راستا مثال می زند: اگر یك مركز آموزش موسیقی داشته باشیم كه روند خوبی را جلو نمی برد، نباید آنجا را تعطیل نماییم. بلكه باید اشكالات آنرا اصلاح نماییم. این امر باید در حوزه اجراهای موسیقی خیابانی هم اتفاق بیفتد. درواقع در قدم اول نباید جلوی اجراهای خودجوش را بگیرند بلكه باید آنرا ساماندهی كنند؛ چونكه این امر در تمام كشورهای جهان كه اجرای خیابانی دارند بر مبنای قوانین خاصی صورت می گیرد. به این صورت كه در روزها و ساعات خاصی به نوازندگان مجوز داده می شود تا در یك محل خاص اجرا داشته باشند و بر مبنای حضورشان به صورت رسمی به دولت مالیات می دهند و كارشان هم كاملا رسمی است. حال دولت هم باید مبحث اجراهای خیابانی را پیگری كند و این امر را به سمت تخصصی تر شدن، با استفاده از كارشناسان پیش ببرد.
این نوازنده كمانچه درباره تأثیر اجرای موسیقی خیابانی تحت نظر كارشناسان بیان می كند: وقتی كه انتخاب گروه های نوازنده و انتخاب آثاری كه مقرر است اجرا شود، بر مبنای نظر كارشناسان باشد، تأثیر فرهنگی خواهد داشت؛ چونكه همراه هر اجرا یك بروشور برای توضیح قطعات اجرایی عرضه می شود. درواقع در این بروشورها كاربرد و هدف از وجود این موسیقی ها هم توضیح داده می شود و از سویی این موسیقی در زندگی مردم هم تأثیر خواهد داشت. موسیقی ای می تواند ماندگار شود كه در زندگی مردم تأثیر داشته باشد كه البته هم اكنون در شهرها این بخش از كاربرد موسیقی از بین رفته است و موسیقی ارتباطی با زندگی مردم ندارد.
با او این پرسش را مطرح می نماییم كه چرا مردم از اجرای موسیقی نواحی در مكان های عمومی استقبال می كنند ولی وقتی كه در چارچوب كنسرت به روی صحنه می رود استقبال زیادی از سمت آنها صورت نمی گیرد؟ چه راهكاری وجود دارد كه مردم از كنسرت موسیقی نواحی استقبال كنند و موسیقی نواحی نادیده گرفته نشود؟ پاسخ می دهد: این مشكل تنها گریبانگیر موسیقی اقوام نیست. بجز موسیقی پاپ كه تجاری و بازاری است، بقیه سبك های موسیقی هم درگیر این مورد هستند؛ یعنی موسیقی سنتی هم نسبت به موسیقی پاپ چنین شرایطی را دارد؛ البته موسیقی پاپ در تمام دنیا یك موسیقی پول درار و تجاری است.
صارمی ادامه می دهد: موسیقی پاپ با تعداد بلیط های زیاد فروخته می شود و افرادی كه این موسیقی را طراحی می كنند و به اجرا می گذارند، شركت های تجاری هستند و هیچ ارتباطی با مبحث فرهنگ و هنر ندارند و دغدغه آنها فروش است. در كل نمی توان موسیقی پاپ را با دیگر سبك های موسیقی مقایسه كرد چون دارای جنس خاصی از موسیقی است و تاریخ مصرف خاصی دارد. كما اینكه در حوزه پاپ خوانندگان به سرعت عوض می شوند و هر كدام می آیند شش ماه تا یك سال می مانند، مدام چهره های جدید می بینیم و خوانندگان قدیمی خود به خود عوض می شوند. در حوزه موسیقی پاپ سرمایه گذاران باید مدام كار جدید و هنرمند جدید معرفی كنند تا بتوانند درآمد خوبی را كسب كنند.
به او می گوییم كه موسیقی اقوام مهجورتر از موسیقی سنتی یا حتی كلاسیك است؛ چونكه موسیقی سنتی مخاطب خاص خویش را دارد و تعداد مخاطب بالاتری نسبت به موسیقی اقوام دارد؛ گرچه كه شاید تعداد زیادی از مردم با سبك های مختلف موسیقی اقوام آشنایی نداشته باشند. با این وجود چه كاری می توان برای موسیقی اقوام كرد؟ این هنرمند موسیقی توضیح می دهد: این امر به علت این است كه در تمام سال های اخیر روی این مورد كار نشده و كاری كه باید صورت بگیرد، نگرفته است. در مناطق ایران این مورد دردناك تر است؛ چونكه بخش عمده ای از هنرمندان موسیقی اقوامی كه می شناسیم، كسب درآمدشان از نوازندگی در اعیاد و مجالس عروسی است ولی حالا سال هاست با ورود سازهایی مانند سینث سایزر به ایران، این هنرمندان در حال از رده خارج شدن هستند و وضعیت مالی خوبی ندارند. در نتیجه دولت باید همیشه نسبت به مسائل مالی و فرهنگی حمایت خویش را داشته باشد و تبلیغات كند.
وی در ادامه سوال می كند كه آیا تاكنون در تلویزیون بجز دیدن چهار تا گل و بلبل و زنبور، ساز محلی دیده اید؟ آیا تاكنون در این رسانه موسیقی اقوام شنیده اید؟ درواقع آیا تاكنون اصلا موسیقی در تلویزیون دیده اید؟
صارمی تاكید می كند كه باتوجه به زمان طولانی پرداخته نشدن به موسیقی اقوام، طبیعی است كه این سبك از موسیقی دیده نشود و اصلا چیز عجیبی نیست. باید دائما به موضوعات فرهنگی پرداخته شود تا در جامعه جا بیفتد. دولت باید بعنوان حامی معنوی و در خیلی جاها حامی مادی، پشت قضیه حضور داشته باشد نه اینكه خودش وارد عمل شود.
مثلا جشنواره موسیقی فجر باید به بخش خصوص واگذار شود ولی دولت حمایت كند نه اینكه خودش برگزاركننده باشد. باید بدانیم كه بخش حمایت مادی و معنوی تمام این مسئولیت ها دست دولت می باشد ولی بخش اجرایی آن نباید توسط دولت صورت بگیرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب