در گزارش لباس دونی مطرح شد؛
پوشش ایرانی در هیچ دوره تاریخی بدون عفت نبوده است
به گزارش لباس دونی، طراحان باید پیشینه پنج هزار ساله پوشش ایرانی در لباس ادوار را از زمان هخامنشی و کوروش نگاه کنند و متوجه شوند ما در هیچ دوره ای پوشش مان بدون عفت نبوده است.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب_ زینب رازدشت: بیست و یکم تیرماه در تقویم جمهوری اسلامی ایران، به نام روز ملی عفاف و حجاب نامگذاری شده است؛ روزی که در آن حجاب به عنوان یک ارزش و نماد انسانی مطرح و بر جایگاه حقیقی زن و مردم مسلمان تاکید شده و اگر زنان و مردان به این منزلت واقف شوند و در پاسداری از این جایگاه بکوشند، پروسه تربیتی و شخصیتی آنان و به تبع آن همه اجتماع به خوبی پیش می رود.
از طرفی حجاب به عنوان یکی از قوانین جمهوری اسلامی ایران مطرح شده و حال با گذشت سال ها از تصویب این قانون و نامگذاری روز ملی عفاف و حجاب در تقویم ملی کشور، در این مساله با مسائل و چالش هایی جدی روبرو می باشیم.
زینب دولتی یکی از فعالان و بانوانی است که در عرصه تولیدات حجاب و عفاف فعالیت دارد. او اکنون مدیر یک مرکز نوآوری در عرصه مد و پوشاک و صادرکننده محصولات حجاب است. در فرصتی که دست داد، ساعتی را درباره ی مشکلات حوزه حجاب و عفاف با او به گفتگو نشستیم.
مشروح متن این گفتگو در ادامه می آید؛
* خانم دولتی چرا بعد از این همه سال ما هنوز در بحث حجاب با مشکلات جدی روبرو می باشیم، با وجود این که همه ارگان ها و نهادهای متولی دراین زمینه اقدامات مربوط به خودرا انجام داده اند.
انقلابی به نام انقلاب ایران با اهداف متعالی صورت گرفت اما به مرور اتفاقاتی در این راه رخ داد که متأسفانه قدری به ماهیت آن لطمه وارد کرد. منظور از این جمله مسئولانی است که ظاهر و باطن شأن یکی نیست. آن عده افرادی که با رفتارهای اشتباه شأن اطرافیان را گرفتار سوءتفاهم کردند.
مسأله سوم قدرت ضربه زنی رسانه های خارجی و ضعف عملکردی و محتوایی رسانه های داخلی است. متأسفانه طی این سال ها شاهد کار قوی رسانه ای بطور رسمی نیستیم. تنها شاهد یک سری کارهای نمادین و شوآفی هستیم که کاری از پیش نبرده است. در مقابل شاهد انواع کوشش های رسانه ای از خارج ضد تمامی اقدامات داخلی هستیم متأسفانه طی این سال ها آدم هایی به مرور در بدنه حکومتی و دولت وارد شدند و بخش اجرائی را در اختیار داشته اند که ظاهرشان با اعمال شان همخوانی نداشته است. مخاطبان که همان مردم این مملکت هستند، این مساله را تشخیص می دهند که این چنین مسئولانی با ظاهر دین دارانه اما بدون بطن درست با اشتباهات و خطاهایی که واقعاً خیلی از آنها جبران ناپذیر هستند، شفاف نیستند. همه این موارد برای مردم سوال پیش می آورند و در این نقطه بذر شک در ذهن آدم ها کاشته می شود.
موضوع دیگر مشکلات معیشتی مردم است. به عنوان یک کارآفرین و صاحب یک کسب وکار در این کشور، متوجه تحریم ها هستم اما یک سری از مشکلات معیشتی و اقتصادی که وجود دارد، وابسته به تحریم نیست. بلکه از ضعف مدیریت داخلی نشأت می گیرد. حالا این مشکلات معیشتی به آن شک و شبهه های ذهنی که از قبل به وجود آمده اضافه می شود و همه اینها به مخاطب فشار وارد میکند و مخاطب همه توان خودرا باید برای تامین معیشت و پر کردن چاله های اقتصادی زندگی اش به کار ببرد و در نهایت متوجه می شود که در روزمرگی اش درحال تامین معاش زندگی اش است؛ بدین سبب فرصت ها برای تربیت شخصیت و توسعه فرهنگی به منزله دینی و اخلاقی از او گرفته می شود و بجای آن درگیر مباحث معیشتی و اقتصادی زندگی اش می شود.
مسأله سوم قدرت ضربه زنی رسانه های خارجی و ضعف عملکردی و محتوایی رسانه های داخلی است. متأسفانه طی این سال ها شاهد کار قوی رسانه ای بطور رسمی نیستیم. تنها شاهد یک سری کارهای نمادین و شوآفی هستیم که کاری از پیش نبرده است. در مقابل شاهد انواع کوشش های رسانه ای از خارج ضد تمامی اقدامات داخلی هستیم.
برای مثال در خارج از کشور می خواهند در مورد پوششی صحبت کنند، ابتدا بوسیله یک مسابقه تلویزیونی ورود می کنند، سپس درباب آن موضوع سریال می سازند و کاراکترسازی می کنند و در نهایت بعد از شش ماه تا یک سال آن موضوع را ترند می کنند و به صورتی موضوع برجسته می شود و آنها را به هدف می رسانند.
بنابراین آنها ابتدا بوسیله رسانه روی قشر خاکستری برنامه ریزی می کنند و به برجسته سازی موضوعات می پردازند، اتفاقی که متأسفانه ما در کشور شاهد نیستیم و اگر هم باشیم، آنقدر آن اتفاق کمرنگ است که جایی به پیش نمی برد. این سه مشکل در خصوص ظاهر و باطن یکی نبودن تعدادی از مسئولان امر، مشکلات معیشتی و ضعف رسانه باعث شده است که ما طی این سال ها درباب خیلی از موضوعات اخلاقی و رفتاری همچون حجاب با مشکلات عدیده ای روبرو باشیم.
این سه مشکل دست به دست هم داده است تا آن آرمان، اصول و اهدافی که فرد در ذهن دارد، به مرور از بین برود و فرد را به نقطه ای برساند که می خواهد باور کند اما این مشکلات او را از باور چنین مطالبی دور می کند و یا می خواهد باور کند اما درگیر معیشت زندگی اش می شود و در نهایت این که فرد می خواهد باور کند اما درگیر تزریقات رسانه ای است.
به نظر می رسد مردم در این بین مقصر نیستند. مقصر اصلی مواردی بود که در بالا خدمتتان عرض کردم. اگر فردی یک محجبه خوش اخلاق با منش فوق العاده ببیند، به مرور به این باور می رسد که پس محجبه ها آدم حسابی هستند. در نهایت خوش اخلاقی و خوب بودن نماد فرد مذهبی می شود. اما اگر عکس این مساله اتفاق بیفتد چه باوری در ذهن مخاطب ایجاد می شود؟ وقتی حرف تا عمل تعدادی از مذهبیون و خصوصاً برخی مسئولان نظام زمین تا آسمان متفاوت می باشد، چه انتظاری می توان از مردم داشت؟ نتیجه این رفتارهای دوگانه همان چیزی می شود که امروز شاهدش هستیم.
گاهی برخی بر این تصور هستند که «من انجام بدهم» بهتر از آنست که «من انجام ندهم»؛ این باور غلط است و اتفاقاً تعدادی از فعالیت ها با این باور، عمق فاجعه را پیش می آورد. بنا بر این آن چیزی که امروز شاهدش هستیم ناشی از همان کج سلیقگی هایی است که سال ها عجولانه اقدامات اشتباه را انجام دادند
* تا چه اندازه کج سلیقگی ها می تواند لطمه جدی به حوزه حجاب و عفاف وارد کند؟ منظور همان رفتار خودجوش تعدادی از خانم های مذهبی بود که در دوره ای از چهارراه ولیعصر تا میدان انقلاب، حرکت می کردند و در مسیرشان به خانم های بی حجاب و کم حجاب تذکر می دادند.
ما هم اکنون بیش از ۲۵ دستگاه داریم که همگی ماموریت مربوط به حوزه حجاب و عفاف را دارند. متأسفانه این ۲۵ دستگاه در این سال ها نتوانسته اند یک دست باشند و یک کمیته یا شورایی را تشکیل بدهند و نمایندگان شأن در این کمیته و شورا به جمع بندی برسند. متأسفانه طی این سال ها هر دستگاهی بصورت جزیره ای برای خود کار کرده است.
همین طور تعدادی از اقدامات در توان برخی ها نیست و یا توان لازم را برای انجام آن کار ندارند که بهتر است در آن فعالیت ورود نکنند. با ورود ناقص به مسأله ای، وضعیت خراب تر می شود. گاهی برخی بر این تصور هستند که «من انجام بدهم» بهتر از آنست که «من انجام ندهم»؛ این باور غلط است و اتفاقاً تعدادی از فعالیت ها با این باور، عمق فاجعه را پیش می آورد. بنا بر این آن چیزی که امروز شاهدش هستیم ناشی از همان کج سلیقگی هایی است که سال ها عجولانه اقدامات اشتباه را انجام دادند.
* به نظر شما کج سلیقگی از کجا ناشی می شود؟
کج سلیقگی از یک دست نبودن دستگاه های متولی و صاحب ماموریت در عرصه حجاب و عفاف ناشی می شود. از آنجا که دستگاهها هم افزایی کمی باهم دارند و بر این باور هستند که اگر دستورالعملی به آنها داده شده است، سریع آن کار را انجام دهند، در صورتیکه نیاز به بررسی های عمقی حس می شود. اکنون در هفته حجاب و عفاف هستیم، شما مروری بر فعالیت ها در این زمینه بیندازید متوجه می شوید که تا چه اندازه شاهد فشردگی در برنامه های حوزه عفاف و حجاب هستیم. همه این دستگاهها تنها بدنبال پر کردن کارنامه کارهای شأن هستند.
به نظر می رسد این دستگاهها دور هم جمع شوند و یک شورا و کمیته ای را تشکیل دهند و نمایندگان خودرا به این کمیته و شورا اعزام کنند تا در نهایت شاهد یک سری کارهای تأثیرگذار در عرصه حجاب و عفاف باشیم. برای مثال شاهد می باشیم که بسیج بصورت خودجوش و آتش به اختیار کارهایی می کند که گاهی از پس این فعالیت ها شاهد آثار منفی و لطمه به حوزه حجاب و عفاف هستیم.
امروز دیگر در نقطه ای نیستیم که همه افراد جامعه یک دست باشند و خیلی ها تبعیت خاصی از سبک تفکر صحیح دینی ندارند. امروز باید به افراد جهت دهیم تا در راه درستی حرکت کنند. متأسفانه طی این مدت شاهد کج سلیقگی های بسیار به وفور بودیم. این کج سلیقگی ها لطمه بسیار جدی به حوزه حجاب و عفاف وارد می شود. بنظر می رسد تا آن زمان که این دستگاهها و متولی امر حجاب و عفاف یک دست نشوند، این قضیه حل نمی گردد.
* البته ما گاهی هم از آن طرف بام می افتیم. برای مثال در این چند سال اخیر شاهد فعالیت یک سری از بلاگرها در عرصه حجاب هستیم. به نظر شما اینچنین استایل هایی از طرف بلاگرها به حوزه عفاف و حجاب لطمه وارد نمی کند؟
آن استایل بلاگرها که مدنظرتان است و از آن سخن می گوئید، به جرأت می توانم بگویم که حجاب نیست. ما با مقوله ای به نام «مادست فشن» (پوشیدگی بدون قواعد اسلامی) روبرو می باشیم. شما با لباسی بلند و همین طور آستین بلندی مواجه می شوید که جذب است، این لباس در ردیف مادست فشن قرار می گیرد اما نمی توانیم از آن به عنوان لباس اسلامی یاد نماییم. یا لباس فرد بلند بوده اما بدون جوراب و همراه با لاک و آرایش است. همه این موارد در ردیف مادست فشن می گنجد و نمی توانیم بگوییم که در ردیف حجاب قرار دارد.
امروز ما نیازمند این مساله هستیم که به مخاطبان مان خصوصاً آن گروه از دختران مذهبی که مشتاق چنین پوشیدگی دارند، بفهمانیم اینها در ردیف حجاب نیستند بلکه مادست فشن هستند. مادست فشن، تبرج خاصی دارد و باید حواس مان به این مساله باشد.
* یعنی «مادست» یک سبک اشتباه است و در فرهنگ ما قرار نمی گیرد؟
مادست اشتباه نیست بلکه یک سبک استایل است. آن چیزی که اشتباه است این بوده که با حجاب گره خورده است. اگر رسانه به مخاطب بفهماند که این دو سبک متفاوت از یکدیگر است دیگر افراد محجبه مادست استایل را با حجاب اشتباه نمی گیرند. رسانه باید این مساله را متوجه مخاطب کند که اگر می خواهی محجبه باشی، مادست استایل را الگو نگیر برای اینکه این نوع از سبک ها حجاب ندارند.
اگر رسانه نتواند این مساله را به مخاطب بگوید، نتیجه همان عملکرد خودجوش بلاگری می شود که به اشتباه درباب این مساله صحبت می کنند و به پرزنت می پردازند. چون بلاگر خودش آگاه به مادست استایل نیست و از این مدل بر طبق بلاگرهای ترکیه ای و دیگر نقاط دنیا الگو گرفته است، اینچنین و بدون آگاهی از سبکی صحبت می کند و به تبلیغ آن می پردازد که بطورکامل یک مادست استایل است و به مرور دیگران هم به اشتباه از مادست استایل به عنوان سبک حجاب یاد می کنند. درحالی که حجاب اسلامی قاعده دارد و بر طبق این قاعده حجم بدن نباید دیده شود.
* متأسفانه به سبب این عدم آگاهی چندسالی است که دختران مذهبی درگیر مادست استایل شده اند. به نظر شما باید چه کرد؟
به نظر می رسد فکرها را باید قبل از این اتفاقات می کردند. فکر برای زمانی است که این رخدادها صورت نگرفته است و امروز که شاهد این اتفاق هستیم باید بدنبال چاره اندیشی باشیم. ما باید کاری نماییم که عمق فاجعه بیش از این نشود و همه اینها نیازمند تشکیل شورای فکر، شورای سیاست گذاری و انعطاف و حرف شنوی است.
متأسفانه ما الان شاهد یک بام و دو هوا در حاکمیت و دولت هستیم. گاهی آنقدر در این زمینه عرصه را سخت می گیرند که صدای مردم در می آید و گاهی آنچنان این حوزه را رها می کنند که مخاطب در یک حالت یک بام و دو هوا می ماند.
* پیشنهاد شما چیست؟
به نظر می رسد باید دغدغه مندان حوزه مردمی، نخبگان و کارشناسان و حاکمیت دور هم جمع شوند و چاره اندیشی کنند. در جلساتی مسائل واکاوی شود. حاکمیت به صورتی حرف نخبگان و دغدغه مندان را گوش کند. آن ۲۵ دستگاه باهم یکی باشند. اگر این اتفاقات رخ دهد، شاید بتوانیم قدری در این زمینه تکان بخوریم. همین طور ما نیازمند اصلاح قوانین و اصلاح اجرای تعدادی از قوانین هستیم.
کج سلیقگی از یک دست نبودن دستگاه های متولی و صاحب ماموریت در عرصه حجاب و عفاف ناشی می شود. از آنجا که دستگاهها هم افزایی کمی باهم دارند و بر این باور هستند که اگر دستورالعملی به آنها داده شده است، سریع آن کار را انجام دهند، در صورتیکه نیاز به بررسی های عمقی حس می شود. اگر کارشناس و نخبه در مورد موضوعی صحبت می کنند، رسانه هم وارد میدان شود و به آنها کمک نماید. گاهی رسانه می گوید که اگر من درباب مادست حرف بزنم باید تا پایان مسیر حرکت کنم. از همین تریبون به رسانه ها می گویم چه اشکالی دارد. یک دفعه بیایید و درباب مادست صحبت کنید و تا پایان راه مسیر را طی کنید و یک دفعه برای همیشه به این مساله بپردازید تا مخاطب دو موضوع مادست و حجاب را یکی تلقی نکند.
در کنار این موضوعات باید دست از شعارهای محیطی بسیار بی مزه هم دست کشید؛ شعارهایی که بجای تأثیرگذاری بی نهایت خنده دار هستند. اگر این مسیر طی شود همچون عربستان خواهیم شد که قاعده ای در موضوع حجاب و عفاف ندارد و هر فردی هر مدلی که بخواهد پیش می گیرد.
* منظور شما از اصلاح قوانین چیست؛ به کدام قوانین اشاره دارید؟
مردم روی یک سری چیزها حساس هستند، برای اینکه رسانه های ما نتوانستند در مقابل رسانه های آن سوی مرزها قوی کار کنند و درنهایت شاهد این مساله هستیم که مردم نسبت به این موضوعات حساس شده اند. برای مثال درباب حضور بانوان در استادیوم آنقدر رسانه های آنها قوی عمل کردند که بانوان را نسبت به این مساله حساس کردند. ما باید زیرساخت ها را آماده نماییم و درباب این موضوعات ورود نماییم، باور کنید، اتفاقات خوبی را شاهد می شدیم. آنقدر در این موضوعات کوتاهی می نماییم که موضوع یک دفعه برجسته می شود. درنهایت از یک موضوع بسیار بی ارزش چنان موضوع اغراق آمیز می سازند که حد ندارد.
گاهی آنقدر موضوع را رها می نماییم که آن موضوع بیخ پیدا می کند و یا با آن موضوع چکشی برخورد می نماییم. هرکدام از این دو موضوع تبعات سنگین دارد.
اتفاق اخیر که توسط کارگروه ساماندهی مد و لباس درباب نمایش لباس های ایرانی اسلامی در هفته فرهنگی ایران در مسکو رخ داد، یکی از بهترین اتفاق هایی بود که باید قبل از این صورت می گرفت و البته این اتفاق ارزشمندی است. کارگروه یکی از آن ۲۵ دستگاه متولی است. الباقی دستگاهها کجا هستند؟
آن قدر از طراحان ایرانی حمایت نمی شود که در نهایت شاهد حضور طراحی هستیم که با کالکشن هایی دور از انتظار ما در مجامع بین المللی حضور می یابد. این طراحان باید پیشینه پنج هزار ساله پوشش ایرانی در لباس ادوار را از زمان هخامنشی و کوروش نگاه کنند و متوجه شوند که ما در هیچ دوره ای پوشش مان بدون عفت نبوده است. همیشه زنان ما از پنج هزار سال قبل از پوشیدگی و عفت مناسبی برخوردار بودند. منظور پوشش عفیفانه و اسلامی نیست بلکه قضیه قدمت ایرانی است.
متأسفانه خیلی از طراحان ما از ایران مهاجرت کرده اند، چون حمایت لازم از آنها صورت نگرفته است. طراحان ایرانی خلاقیت دارند و دارای طرح های انتزاعی هستند. اما متأسفانه هیچکدام حمایت نمی شوند. نتیجه عدم حمایت ها این می شود که فرد از کشور مهاجرت می کند و در نهایت به عنوان یک فارسی زبان در مجامع بین المللی شرکت می کند. پرچم ایران را بالا نمی برد چون هیچ حمایتی از طرف ایران نشده است باید روی این قسمت کار کنیم؛ اگر در قسمت های دیگر نمی توانیم جواب بگیریم. بنظر می رسد این قسمت را مردم بیشتر متوجه می شوند و درک لازم را دارند. متأسفانه ما در رسانه ضعیف هستیم و نتوانسته ایم طی این سال ها هنر و فرهنگ خودمان را به مجامع بین المللی نشان دهیم.
* البته شاید قسمتی از این مساله به عدم حمایت ها مربوط باشد!
دقیقاً همین طور است؛ متولی در این زمینه داریم اما در نهایت کسی کار را گردن نمی گیرد. بخش حاکمیتی و دولتی باید به این باور برسد که نمی تواند در اجرا ورود کند و اجرا را باید به مردم و بخش خصوصی بگذارد و در کنارش نظارت و تسهیل گری داشته باشد.
متأسفانه خیلی از طراحان ما از ایران مهاجرت کرده اند، چون حمایت لازم از آنها صورت نگرفته است. طراحان ایرانی خلاقیت دارند و دارای طرح های انتزاعی هستند. اما متأسفانه هیچکدام حمایت نمی شوند. نتیجه عدم حمایت ها این می شود که فرد از کشور مهاجرت می کند و در نهایت به عنوان یک فارسی زبان در مجامع بین المللی شرکت می کند. پرچم ایران را بالا نمی برد چون هیچ حمایتی از طرف ایران نشده است.
* و نکته آخر؟
فقط یک درخواست دارم؛ ما در بخش مردمی و خصوصی دغدغه مندانه تلاش مان را می نماییم. برای مثال من عضوی از انجمن فعالان و متخصصین حجاب هستم که یک انجمن بطورکامل مردمی، دغدغه مند و پای کار است. از دولت و حاکمیت تقاضایی دارم اول آنکه ما را رقیب ندانند و دوم آنکه سنگ جلوی پای مان نگذارند.
ما هرچه ضربه می خوریم از ناآگاهی و خودی های ناآگاه است البته نه این که عناد داشته باشند، بلکه آگاهی ندارند. احساس می کنم قصد و غرضی در کار نیست بلکه بیش از حد از حل آن مسائل آگاهی ندارند. اگر همه این موارد حل شود، مشکلات مرتفع خواهد شد.
منبع: lebasdooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب