خرازی ها:
برنامه های رمضانی تلویزیون حكم آنتن پركن نداشتند
به گزارش لباس دونی عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران، با اشاره به شیوع ویروس كرونا و تاثیر آن بر وضعیت تولیدات تلویزیونی اظهار داشت: فكر می كنم تلویزیون موفق بوده است و برنامه های ماه رمضان امسال حكم آنتن پركن نداشتند و توانسته اند مردم را پای برنامه نگه دارند؛ البته در این میان برنامه های بد هم داشتیم؛ مانند سریال سرباز كه بیننده را از پای تلویزیون فراری می دهد.
ماه رمضان امسال یکی از متفاوت ترین دوران ها به لحاظ شرایط زندگی در عرصه‌ی فردی و اجتماعی بود که تمام موارد فردی و اجتماعی همچون برگزاری آیین ها و مراسم معنوی خاص این ماه از سال را تحت تاثیر خود قرار داد.
در طول سه ماه گذشته و بعد از اعلام قرنطینه‌ی خانگی، صدا و سیما وظیفه ای مهم و حیاتی در سرگرم ساختن مخاطبانی داشت که به اجبار، مجبور به خانه نشینی و گذراندن زمان در محدوده‌ی خانه شده بودند. به فاصله‌ی دوماه مجموعه های مناسبتی (عید نوروز و ماه مبارک رمضان) در دستور کار پخش قرار گرفتند که در این میان برخی مجموعه ها (همچون سریال نون. خ) با توجه روبرو شدند.
مجموعه های گوناگون و متنوعی در روزهای ماه مبارک رمضان امسال از آنتن صداوسیما پخش شدند که همچون گذشته، نقاط ضعف و قوت خاص خودرا داشتند؛ مجموعه هایی که گاهی نمونه هایی ضعیف و تکرارشده از کارهای سال های پیش بودند و مجموعه هایی که تلاش کردند با بهره بردن از عناصری از جذابیت و تفاوت مخاطبان را جذب کنند.
«زیرخاکی» مجموعه ای موفق است
شهرام خرازی ها، در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا و در تحلیل برنامه های مناسبتی و سریال های ماه مبارک رمضان از سه شبکه‌ی اصلی سیما (۱، ۲ و۳) بیان کرد: ماه رمضان امسال باتوجه به پیشامد کرونا کنداکتور (جدول پخش) تلویزیون برای ماه رمضان مقداری جابه جا شد و تغییراتی کرد؛ مثلاً توقع نداشتیم سریال زیرخاکی در ماه رمضان پخش شود و قرار بود در ماه رمضان، نون. خ ۲ پخش شود ولی به سبب کرونا و خانه نشینی مردم و نیاز به سرگرمی در روزهای در خانه ماندن، این سریال جلوتر آمد و سریال زیرخاکی برای ماه رمضان در نظر گرفته شد.
وی اضافه کرد: سریال زیرخاکی باتوجه به موضوع و مضمون و زمان وقوع حوادث این داستان در دهه ۵۰، بیشتر برای دهه فجر مناسب بود و اگر سریال برای بهمن ۹۹ پخش می شد، مسلماً بیشتر استقبال می شد. البته به نظر من حالا هم در سریال های مناسبتی ماه رمضان و در مقایسه با سریال های سرباز و بچه مهندس، زیرخاکی سریال موفقی است.
زیرخاکی فضاسازی خیلی خوب دارد؛ یعنی توانسته ایران پیش از انقلاب را بازسازی و بازنمایی کند و جلیل سامان کارگردان اثر در این کار موفق است؛ زحمت زیادی برای این سریال کشیده شده است. البته نقص هایی هم در این بازنمایی وجود دارد که اجتناب ناپذیر است؛ مثلاً نشان دادن حجاب برای زنان در این برهه از تاریخ تا حدی مشکل ولی اجتناب ناپذیر است. این منتقد افزود: بازی بازیگران این سریال در اقبال آن اهمیت داشته و جزو نقاط قوت آن است. بهترین بازی سریال بی شک از آن بازیگران زن است؛ یعنی در این سریال بازیگران زن، بهتر از بازیگران مرد جلوی دوربین ظاهرشده اند؛ خصوصاً ژاله صامتی و گوهر خیراندیش حرف اول را می زنند و پس از این ها بازی هادی حجازی فر خوب است. بقیه بازیگران به این خوبی نیستند و سپردن نقش اول سریال زیرخاکی به پژمان جمشیدی اشتباه بود؛ برای اینکه حضور این کاراکتر در داستان طولانی است و شخصیت فریبرز در بیشتر سکانس ها حضور دارد و این بازیگر نتوانسته از پس چنین نقش نقش سنگینی، بربیاید.
ژاله صامتی در اجرای نقش به اغراق متوسل شده و بازی اش مبتنی بر اغراق است. خود پژمان جمشیدی هم به اغراق متوسل شده و این چیزی بوده که کارگردان از آنان خواسته است ولی ژاله صامتی در ارائه این اغراق موفق است چون فن بیان و میمیک را بلد است و به زبان بدن تسلط دارد؛ اما پژمان جمشیدی میمیکی متغیر دارد که هدایت شده و هدف دار نیست و غلط های الفبایی در کارش دارد.
وی اشاره کرد: کودکی که در سریال حضور دارد هم نمایش خوبی دارد و این نشان میدهد از بازیگر خردسال هم بازی خوبی گرفته اند. درنهایت زیرخاکی به نظر مجموعه موفقی است ولی کاش در روزهای دهه فجر پخش می شد.
«دعوت» مشکل اجرا دارد
خرازی ها در ادامه اشاره کرد: برنامه دعوت ویژه برنامه‌ی افطار شبکه یک سیما است که آنرا یک روحانی اجرا می کند که در این اجرا نواقصی جدی دارد. مثلاً سکوت های بیش ازاندازه که حین اجرای برنامه بین مجری و میهمان (یا مهمانان) پیش می آید، مطلوب نمی باشد و شکستن آن وظیفه مجری است و نه میهمان. میهمان چنین وظیفه ای ندارد و روحانی نمی تواند این سکوت را بشکند و بنظر می رسد در بیان جملاتش تردید دارد.
یکی از قدرت های یک مجری، تسلط روی کار خود و قاطعانه صحبت کردن است. روحانی برنامه دعوت با تردید صحبت می کند و بیننده را به تردید می اندازد؛ لحن و طرز بیانش با تردید توأم است. مجری باید بتواند میهمان را به حرف بکشاند. روحانی این برنامه (با روحانی بودن آن کار ندارم و از زاویه اجرا می گویم) در مقام یک مجری این قابلیت را در قسمت هایی ندارد و از ادامه بحث ناتوان می ماند. وی ادامه داد: گاهی در این برنامه بنظر می رسد میهمان هدایت برنامه را در دست می گیرد و برخلاف برنامه های تاک شو (گفت وگو محور)، مجری دنبال کننده میهمان است. در کل برنامه خوبی است اما به لحاظ اجرا مشکل دارد.
حضور یک روحانی در جای خود خوب است ولی مسئله این است که کار مجری گری کاری ساده نیست و این گونه نیست که فکر نماییم اگر یک مجری حرفه ای را از برنامه ای حذف نماییم و بجای آن از یک ستاره سینما مثل گلزار یا بازیگر تلویزیونی مانند سام درخشانی، یک روحانی یا از پزشک (در برنامه هایی چون شبکه سلامت و...) بعنوان مجری استفاده نمائیم، موفق بوده ایم. این استفاده از چهره ها در جایگاه یک مجری بااینکه ابتکار است تبدیل شدن آن به یک رویه و حذف شغل مجری گری نشان میدهد مجری گری و فن اجرا را ساده در نظر گرفته ایم.
«مکث» برنامه ای مناسب برای ماه رمضان است
این منتقد ضمن اشاره به شباهت های ویژه برنامه‌ی مکث با ماه عسل، اظهار داشت: مجموعه مکث ویژه برنامهٔ افطار شبکه دوم سیما چیزی شبیه ماه عسل و است و به افرادی می پردازد که زندگی خاصی داشته اند یا سرنوشت و حادثه خاصی را پشت سر گذاشته اند که در این برنامه با آنان مصاحبه می کنند.
وی اضافه کرد: این برنامه به نسبت خوب است چون فقط منحصر به گفت و گو نیست بلکه هم راه است با فیلم های مستندی که از زندگی این افراد (در خارج از استودیو) گرفته شده و ضمن پخش گفت وگوی مجری با مهمان، پخش می شود. این مساله از امتیازات برنامه است. منتهی یکی از ایرادات این است که برنامه رنگی ضبط شده است اما بعضی از نماهای این برنامه سیاه وسفید پخش می شود. این کار ابتکار و حرکتی است که درجایی که منطقی پشت آن باشد جالب است؛ اما اینجا منطق ندارد و سیاه وسفید شدن هرازگاه تصاویر در این برنامه به لحاظ محتوایی منطق ندارد و بنظر می رسد یک بازی با فرم است.
محتوای ویژه برنامه‌ی مکث خوب است، بار اخلاقی دارد و کاملاً مناسب پخش در ماه مبارک رمضان است برای اینکه آموزه های اخلاقی بسیار مناسبی به بینندگان می دهد. ضمن این که مجریان عوض می شوند و این تغییر مجریان هم خوب است هرکدام بار متفاوتی از اجرا و هیجان و احساس را دارند و اجراهای متفاوتی را هر شب در این برنامه شاهد می باشیم که از امتیازات این برنامه است. نوع همراهی مجری ها (که از چهره های مطرح هنری هستند) با میهمانان برنامه، باهم متفاوت هست. مکث در کل برنامه خوبی است.
متن سریال «بچه مهندس» شتابزده است
خرازی ها در ادامه و نقد سریال بچه مهندس ۳، تصریح کرد: سریال بچه مهندس مجموعه ای نسبتاً موفق است اما نمی گردد آنرا جزو سریال های خیلی خوب تلویزیون نامید. بچه مهندس سریالی متوسط است که در چارچوب تلویزیونی معمول می تواند پیام خودرا به مخاطب داده و آنرا سرگرم کند ولی ازلحاظ محتوای داستانی متنی که برای این سریال نوشته شده، شتاب زده است و می توانست متنی بهتری داشته باشد.
سریال «سرباز» غلط های الفبایی آشکاری دارد
این منتقد در مورد سریال سرباز اشاره کرد: کارگردان این مجموعه هادی مقدم دوست است که تجربیات موفقی در سینما و تلویزیون نداشته؛ عجیب است که صداوسیما با کمبود بودجه، اعتباری را در اختیار این کارگردان قرار داده و مجوز ساخته مجموعه ای را داده که بیشتر حالت نوعی کارآموزی دارد. گویی کارگردان با تولید این مجموعه دنبال کسب نوعی از تجربه یا کسب تجربه ای جدید بوده است؛ مانند بها دادن بیش از اندازه به نرییشن (یا گفتار روی متن یا تصویر) که کمتر مسبوق به سابقه در تلویزیون است. کارگردان این شیوه را با خود به قاب تلویزیون آورده که از لحاظ بیان مقداری غیرمتعارف است و شاید با این کار به دنبال ارتقای سلیقه مخاطب ایرانی بوده اما کارکردی عکس پیداکرده است.
این مجموعه پر از گفتارهای اضافه است و بیننده، شنوندهٔ توضیحاتی طولانی روی تصاویر این سریال است که اساساً ضرورتی ندارد.
سرباز بازی های خیلی خوبی دارد؛ آرش مجیدی، رؤیا تیموریان، الیکا عبدالرزاقی و نیما شعبان نژاد بازیگران خوبی هستند که بنظر می رسد خوب بودن بازی هایشان نه نتیجه هدایت کارگردان که توانمندی شخصی خود آنهاست. ضمن این که سرباز ازلحاظ تدوین، یک سریال تلویزیونی نیست بلکه مجموعه ای راش (یعنی مجموعه ای تصاویر خام گرفته شده) که تدوین مشخص و نظم و ترتیب مناسبی ندارند و بنظر می رسد چیدمان این تصاویر منطق ندارد. وی ادامه داد: بها دادن بیش ازحد به گفتار روی تصویر، تدوین فوق العاده ضعیف و ابتدایی که غلط های الفبایی آشکاری دارد و کارگردانی بسیار ضعیف نقاط ضعف برجسته سریال سرباز است که تولید و پخش چنین مجموعه ای از تلویزیون، جای تعجب از رسانه ملی دارد.
عملکرد تلویزیون در دوران کرونا را با دیده‌ی چشم پوشی بنگریم
خرازیان در آخر ضمن تاکید بر اثرگذاری کرونا و مصائبی که به واسطه‌ی آن در تمامی عرصه ها بوجود آمد، بیان کرد: باتوجه به شیوع ویروس کرونا در ایران و جهان برای قضاوت در باب هر فعالیت اجتماعی ازجمله پخش برنامه در تلویزیون باید محتاط باشیم.
وی اضافه کرد: شاید پیش از بحران کرونا و مسائلی که ایجاد کرد، مسئولان و مدیران صداوسیما از قبل یک جدول برنامه مناسب برای این ایام بسته بودند که برنامه ها و سریال های خوبی در آن گنجانده شده بود و سبب می شد تا امروز از آن به نیکی یاد نماییم اما باتوجه به این که کرونا همه ما را زخمی کرده، ممکنست برنامه های تلویزیون را هم زخمی کرده باشد؛ درنتیجه قضاوت ما نباید بسیار دست بالا باشد بلکه باید به دیده چشم پوشی به آن نگاه نماییم.
کسانی که در تلویزیون کار می کنند زحمت کشیده اند و تلاش نموده اند، منتهی کرونا همان گونه که سینما و تئاتر را به تعطیلی کشانده، به صورتی تلویزیون را هم تعطیل کرده است. متصدیان رسانه ملی فارغ از کیفیت برنامه ها، نهایت تلاش خودشان را کرده اند تا کنداکتور نسبتاً قابل قبولی را ببندند و برنامه های خوبی را روی آنتن بفرستند.
این منتقد تصریح کرد: ترکش های کرونا را در بعضی از این برنامه ها می بینیم که به هر حال نتوانسته اند آن چنان که باید خروجی مدنظر را بیرون بدهند؛ چنانچه برنامه های تلویزیونی که باید با حضور تماشاگر ضبط شوند یا ضبط نشده یا بدون حضور تماشاگر بوده یا با تعدادی بسیار اندک برگزار شده است؛ درنتیجه شور و حال تماشاگر حاضر در چنین برنامه هایی، افت می کند. نمونه آن برنامه دورهمی مهران مدیری است که حضور تماشاگرانش کم شده است.
برنامه های مناسبتی امسال به قوت ماه عسل نیستند چون در آن دوران که ماه عسل ساخته می شد؛ کرونایی نبود تا همه چیز را تحت تاثیر قرار دهد. کرونا بر برنامه های تلویزیون و حتی قضاوت ما درباره این برنامه ها اثر گذاشته است. درنتیجه فکر می کنم تلویزیون موفق بوده است و برنامه های ماه رمضان امسال حکم آنتن پرکن نداشتند و توانسته اند مردم را پای برنامه نگه دارند؛ البته که در این میان برنامه های بد هم داریم؛ مانند سریال سرباز که بیننده را از پای تلویزیون فراری می دهد.
منبع: لباس دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب