یک ادعای جالب درباره ی مونالیزا
لباس دونی: یک مورخ ایتالیایی ادعا کرده پلی را که در پس زمینه اثر معروف «مونالیزا» اثر «لئوناردو داوینچی» نقاشی شده شناسایی کرده است.
به گزارش لباس دونی به نقل از گاردین، «سیلوانو وینستی» مورخ ایتالیایی مدعی شده پلی که در پس زمینه نقاشی «مونالیزا» توسط «لئوناردو داوینچی» نقاشی شده، پل تخریب شده رومیتو دی لاترینا در آرتزو است.
اهالی این شهر کوچک در توسکانی بعد از اینکه ادعا شد پل نقاشی شده در پس زمینه مشهورترین پرتره جهان متعلق به این شهر است، بسیار هیجان زده شده اند. «سیلوانو وینستی» مورخ ایتالیایی، می گوید شکی ندارد که پل رومیتو دی لاترینا در استان آریزو همان چیزی است که لئوناردو در مناظر حومه شهر پشت مونالیزای مرموز نقاشی کرده است که به معمایی پایان می دهد که در طول سال ها به اختلافات بی شماری دامن زده است.
«داوینچی» نقاشی مونالیزا را در اوایل قرن شانزدهم در فلورانس کشید. هویت زنی که در نقاشی رنگ و روغن نشان داده شده و به شکل گسترده اعتقاد بر این است که «لیزا دل جوکوندو» است و به همان اندازه پس زمینه دوردست در این اثر گمانه زنی های فراوانی را برانگیخته اند.
برمبنای نظریه های گذشته، این پل با نام پونته بوریانو، نزدیک به لاترینا و همین طور پونته بابیو در شهر پیاچنزا در شمال ایتالیا شناسایی شده بود.
ولی حالا «وینستی» مورخ ایتالیایی با بهره گیری از اسناد تاریخی و تصاویر هواپیماهای بدون سرنشین و با مقایسه بین نقاشی و تصاویر این منطقه گفته که این پل در حقیقت پل رومیتو دی لاترینا در آرتزو است.
وی در انجمن مطبوعات خارجی در رم در این زمینه به خبرنگاران اظهار داشت: «گویاترین جزییات در تعداد طاق ها بود: پل نقاشی لئوناردو مانند رومیتو چهار طاق داشت. از جانب دیگر پونته بوریانو دارای شش قوس است در صورتیکه پونته بابیو بیش از شش قوس دارد.
حالا تنها یک طاق از پل رومیتو، که بر روی رودخانه آرنو امتداد داشت، باقی مانده است، همین طور پایه های پل در طرف مقابل ساحل رودخانه هنوز وجود دارد.
«وینستی» همین طور عنوان می کند که اسناد متعلق به خانواده مدیچی که در بایگانی دولتی فلورانس یافته شده نشان داد که میان سالهای ۱۵۰۱ تا ۱۵۰۳ این پل بسیار شلوغ و کارآمد بوده است. او همین طور می افزاید دقیقاً در آن زمان بود که لئوناردو در منطقه وال دآرنو بود، ابتدا در خدمت «چزاره بورجیا»، از بدنام ترین خانواده های اشرافی در ایتالیای رنسانس بود و سپس در خدمت «پیرو سودرینی» یک سیاستمدار جمهوری فلورانس.
این مورخ ایتالیایی عرض بین سواحل رودخانه را اندازه گیری کرده و با بهره گیری از اندازه طاق باقی مانده مشخص کرده که چهار طاق هم اندازه به خوبی در سراسر آن قرار می گیرند. «وینستی» همین طور اسنادی پیدا کرده که نشان میدهد «لئوناردو داوینچی» اغلب در آن زمان در فیزوله با عموی خود که یک کشیش بود، زندگی می کرده است.
«وینستی» در گذشته ادعاهای دیگری در مورد نقاشی مونالیزا مطره کرده بود، همچون اینکه لئوناردو در پرتره از یک مدل زن و مرد بهره برده است.
بعد از درگذشت «لئوناردو» در سال ۱۵۱۹، نقاشی «مونالیزا» در فرانسه جایی که این هنرمند سالهای پایانی عمرش را گذانده بود، باقی ماند. این نقاشی برای چندین قرن در مالکیت خاندان سلطنتی باقی ماند تا اینکه در نهایت در سال ۱۷۹۷ بطور دائمی در موزه لوور به نمایش درآمد.
«مونالیزا» در اوایل قرن بیستم تقریباً هنوز برای افراد خارج از جهان هنر اثری ناشناخته محسوب می شد. اما در سال ۱۹۱۱ یک ماجرای سرقت، این نقاشی را در مرکز توجه قرار داد. «وینچنزو پروجا» یکی از کارمندان ایتالیایی موزه لوور با هدف بازگرداندن این نقاشی به ایتالیا آنرا از موزه دزدید. او دو سال این نقاشی را در آپارتمانش پنهان کرد و سپس آنرا به مدیر گالری «اوفیتزی» نشان داد که در نتیجه آن «مونالیزا» دو هفته در «اوفیتزی» نمایش داده شد. «مونالیزا» در نهایت به «لوور» بازگردانده شد و «پروجا» نیز به تحمل شش سال حبس محکوم شد.
این شاهکار این روزها در پشت لایه ای از شیشه ضدگلوله در موزه لوور به معرض نمایش گذاشته می شود. مونالیزا همچنان یکی از محبوب ترین آثار نمایشی لوور است و بدون شک یکی از پربازدیدترین تابلوهای نقاشی جهان شمرده می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب