گفت وگو با مسعود زنده روح كرمانی - عكاس
چند پرسش صریح درباره وضعیت هنر و پاسخ های صریح تر به آن
لباس دونی: یك عكاس معتقد می باشد كه رویدادهای حوزه هنرهای تجسمی اتفاقات روتینی هستند كه هر سال برگزار می گردند، بدون اینكه نتیجه و جایگاه مشخصی داشته باشند.
مسعود زنده روح كرمانی در گفت و گو با ایسنا درباره ی مهمترین رویداد حوزه هنرهای تجسمی در سال ۹۷، اظهار نمود: بطور كلی آدم سخت گیری هستم و به نظرم رویداد چندان مهمی در حوزه تجسمی نداشتیم. تمام رفتارهایی كه در جامعه تجسمی ما اتفاق می افتد خوب است، ولی نتیجه و روایت آنها معین نمی باشد. مثلاً جشنواره تجسمی فجر رویداد خیلی خوبی است ولی تكلیف آن مشخص نیست یا برنامه ده روز با عكاسان باز برنامه خوبی است اما آن باز جایگاه مشخصی در جامعه عكاسی ندارد.
او افزود: جشنواره های مختلفی كه در شهرستان ها به تعداد خیلی زیاد برگزار می گردند باز همه خوب هستند ولی ته آنها و جوابشان معین نمی باشد. برنامه و رویدادی نداریم كه موجب ایجاد این حس شود كه در حال پیشرفت هستیم. درواقع تمامی این رویدادها تكراری هستند. این رویدادها مرا راضی نمی كند چون ما از جامعه جهانی تجسمی خیلی دوریم. تا كی باید بگویم كه چرا بین هنرمندان تجسمی ما و غرب ارتباطی وجود ندارد؟ چرا ما راحت نمی توانیم در غرب نمایشگاه برگزار كنیم؟ چرا اروپایی ها راحت نمی توانند در ایران نمایشگاه بگذارند؟ چرا در ایران رفتار درست فرهنگی وجود ندارد؟ چرا ما برخی از كارهایمان كپی است؟ چرا برخی از دانشجویان رشته های هنر به جای به خرج دادن خلاقیت كارهای خارجی ها را كپی می كنند؟
زنده روح كرمانی در ادامه در پاسخ به سوالاتی كه مطرح نمود، اظهار داشت: به نظر من این مشكلات به سبب فقدان ارتباط فرهنگی و هنری با غرب است. چون هیچ گاه نشده كه مثلاً آثار سالوادور دالی (هنرمند نقاش و عكاس اسپانیایی) كه آن قدر در دنیا سرو صدا كرد در ایران به معرض نمایش گذاشته شود و به نقد و بررسی آنها پرداخت.
وی همینطور سوال كرد كه چرا یك نمایشگاه خوب از عكاسان درجه یك ایرانی در غرب برگزار نمی گردد تا آنها به دنیا معرفی شوند؟
این هنرمند اضافه كرد كه اگر نمایشگاهی هم از هنرمندان ایرانی برگزار شده خیلی محدود و كم بوده است.
او اظهار نمود: چقدر دولت برای برگزاری نمایشگاه در خارج از كشور جهت شناساندن فرهنگ و هنر ایران در خارج از كشور هزینه كرده و یا از هنرمندان تجسمی بهره برده است؟ اصلاً پشتیبانی و حمایت خاصی از هنرمندان نمی گردد و هر آنچه كه هست زودگذر، فرمالیته و بدون هیچ نتیجه ای است.
زنده روح كرمانی اظهار داشت كه جشنواره ها و رویدادهای تجسمی خیلی خوب و عالی نیستند بلكه یكسری اتفاق روتین هستند كه هرسال انجام می شود و سال آینده یا شاید ۱۰ سال دیگر هم همین گونه خواهد بود.
او اضافه كرد: كی می خواهیم این روتین ها را بشكنیم؟ نمی گویم پیشرفت نداشته ایم. بالقطع این رویدادها پیشرفت دارند و یك گام به جلو حساب می شوند ولی این گام به جلو چقدر توانسته در جامعه جهانی جا بیفتد؟ چرا هنرهای تجسمی و یا موسیقی ما نباید جهانی باشد؟ بچه های ما اسامی و زندگی نامه همه هنرپیشه های غربی را از بر هستند ولی چرا هیچكس اسم هنرمندان ما را نمی داند؟
زنده روح كرمانی ادامه می دهد: ما خیلی عقبیم؛ مثلاً استاد شجریان یا پسرش با آن صدای بی نظیرشان الان كجا هستند؟ یا شهرام ناظری كجاست؟ كنسرت برگزار كردن در برج میلاد برای پول گرفتن كه فایده ای ندارد. اینكه اسمش هنر نیست. ما در كدام مسابقه تجسمی یا موسیقی مهم دنیا شركت كرده ایم؟ در هیچ بخش مهم دنیا شركت نداشته ایم. درست است كه تحریم هستیم ولی این تحریم كه تقصیر ما هنرمندان نیست. اهتمام كنند ما را از تحریم درآورند شاید كسی ما را ببیند. مشكلات هنرمان خیلی ریشه ای است. حیف است كه از استعداد جوانان خود استفاده نكنیم.
وی در ادامه بیان كرد كه برگزیده جوان ۲۵ یا ۲۶ ساله امسال جشنواره تجسمی فجر سال آینده یا پنج سال آینده كجاست؟ كجا او را رها می كنند؟ به جهت اینكه یك استعداد رشد كند باید از او حمایت نماییم تا بتوانیم از او یك مجسمه ساز یا نقاش درجه یك بسازیم.
این عكاس اضافه كرد: نباید استعداهای خودرا اینگونه حیف نماییم. الان آدم ها خودشان تلاش می كنند ولی تا كجا می توانند همه كار را خودشان انجام دهند بدون اینكه از آنها حمایتی شود؟ در نهایت از ایران می روند. بچه های ما اینجا خودشان را می كشند تا به جایی برسند. اینها جوان هستند و آینده دارند. آینده مملكت برای اینهاست نه منی كه دیگر پیر شده ام. من و امثال من به اندازه كافی بوده ایم الان باید شرایط را برای جوانان درست نماییم.
در ادامه آرزوی او را برای مردم در سال آینده پرسیدیم. پاسخ داد: برای مردم آرزو دارم كه یك خورده رو راست و راست گو باشند. به آن چیزی كه می گویند واقعاً اعتقاد داشته باشند و فقط حرف نزنند بلكه عمل كنند. همین طور آرزو می كنم این دوگانگی را از خود دور كنند و با خودشان صادق باشند. خیلی دوست دارم كه جامعه روراستی داشته باشیم. بیشتر مشكلات جامعه الان به خود مردم بازمی گردد. مشكلات حال حاضر ربطی به هیچ رژیم، مذهبی و رئیس جمهوری ندارد. هیچكس دشمن ما نیست الا خودمان.
او درباره آرزویش برای حوزه تجسمی باز بیان كرد: آرزو می كنم برای نسل جوان فضا ایجاد شود چون می دانم استعداد بالایی دارند و اگر درست از آنها حمایت شود اسامی خیلی از آنها بر سر زبان ها خواهد افتاد و می توانند به كشور خود خدمت كنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب