دست از قضاوت انگیزه ها برداریم!
به گزارش لباس دونی خودحق پنداری، پدیده ای است که سبب شده عده ای علایق و سلیقه خویش را حق مطلق بدانند و در هر تریبون و رسانه ای که داشته باشند، دست به دوگانه سازی بزنند و طی یک فرایندی، انگیزه دیگران را مورد قضاوت قرار دهند، قضاوت هایی که خود سبب ایجاد دوگانه های بیشتر و حتی عمیق تری شده و جامعه را با بحران بزرگ تری روبه رو می کند.
به گزارش لباس دونی به نقل از ایسنا، غلامرضا ظریفیان - استاد دانشگاه - در ادامه یادداشت خود در روزنامه «همشهری» نوشت: درحالی که هیچ علت و امری نباید توجیه گر نامهربانی نسبت به مسائل بنیادین در جامعه مثل وطن، ملیت، دین، خانواده، هموطن و... شود چون وقتی این هویت ها گرفتار بحران شوند، جامعه تاوان زیادی خواهد داد ازاین رو باید این اصل را در برخورد با همه عناصر بنیادین جامعه لحاظ کرد.
عده ای دائم به دنبال ایجاد دوگانه خودی و غیرخودی، وطن پرست و خودباخته، دیندار و بی دین و... هستند؛ صفت سازی هایی که جز از بین رفتن وحدت و همدلی کارکرد دیگری ندارد و سبب دور شدن عناصر جامعه از یکدیگر می شود. این دوگانه سازی چرا رخ داده و دائم درحال تشدید است؟
یکی از علت هایش این است که سرمایه های اجتماعی جامعه از بین رفته است و گروه ها و کانون های مدنی اصیل دیگر منبع الهام نیستند و اعتبارشان را از دست داده اند. وقتی سرمایه های اجتماعی همچون شیشه بزرگی شکستند، ما با جامعه نامتوازن و غیرهارمونیک با لبه های تیز و برنده روبه رو شدیم که دائم به سرمایه های کوچک تر صدمه جدی می زنند و جامعه را گرفتار تعارض منافع می کنند. اگر یک مرتبه دست از این نگاه خودی و غیرخودی برداریم و همدلانه به این تعارض ها نگاه نماییم و به سراغ فهم علت های آن برویم، آن وقت متوجه نارسایی ها خواهیم شد و می توانیم به حل آن علل و علل تعارض ساز کمک نماییم. اینجاست که دیگر درگیر نمادها، نمودها و ظواهر نخواهیم شد و دست از دوگانه سازی برمی داریم. به صورت نمونه وقتی با پدیده مهاجرت گروهی از مردم جامعه روبه رو می شویم به جای این که آنها را وطن فروش، خائن و... بنامیم، باید ببینیم اقتصاد، فرهنگ و سیاست چرا و چگونه سبب تقویت این پدیده شده اند یا وقتی شاهد رویارویی ۲ ورزشکار از یک وطن در عرصه بین المللی هستیم، باید واکاوی نماییم که این اتفاق طی چه فرایندی و در چه کنش و واکنشی رخ داده است. اینجاست که شناسایی ضعف ها از دوگانه سازی جلوگیری می کند و جامعه را از گزند آن مصون می دارد.
دست از حاکمیت سلیقه ها برداریم. اجازه بدهیم پروتکل ها و قواعد بر جامعه حاکم باشد و اجازه بدهیم افراد خوشفکر در زمینه های مختلف هنر، اقتصاد، سیاست، ورزش و... نظر بدهند و صحبت کنند. این سبب تقویت ساختار جامعه و عناصر بنیادین خواهد شد و به فهم بیشتر از هم کمک خواهد نمود.
جامعه ای که درگیر دوگانه هاست، ادبیاتش تهی از کرامت و احترام است و اخلاق در گفتگو با یکدیگر جایی ندارد، مردم به خاطر مسائل سطحی گرفتار تنش های عمیق می شوند و همه منافع یکدیگر را در تعارض با هم می بینند. این جامعه آرام و قرار نخواهد داشت و همواره تلاش می کند تا ضربه ای به طرف مقابل بزند.
به نظر من وقت آن است که دست از قضاوت انگیزه ها که امری درونی است و نمود بیرونی ندارد، برداریم و انگیخته ها و عمل را مورد بررسی قرار دهیم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب